South Island
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
07 April 2009 | Nieuw Zeeland, Westport
Het leven is hier vrij eenvoudig. Aan de westkust van het zuideiland werd vorige eeuw naar goud gezocht, en werd steenkool gevonden. Het zwarte goud ligt een paar kilometer landinwaarts voor het grijpen. In de heuvels rond een plaatsje met de naam Coaltown. Spoorlijntjes met volle karretjes kool denderen naar beneden, en via kabels worden de lege karretjes weer omhoog getrokken. Vanuit de havenplaats Westport gaat de kool met schepen naar Australia en naar Engeland. Alles in dit stadje heet Buller, omdat hier the Buller River in de zee stroomt. Raad maar eens welke naam de kolonisten gaven aan een rivier hier even verderop vanuit de heuvels naar zee stroomt met nogal grijs en groezelig water .... En raad eens hoe het stadje heet waar deze Grey River in zee uitmond ... precies ... Greymouth. Het leven is hier inderdaad erg simpel.
Westport is mijn laatste werkplek. Het Buller hospital bestaat al zo lang, als er naar steenkool wordt gegraven. Net als de praktijk is het een onderdeel van Buller Medical Services, een keten van een stuk of tien zorginstellingen die de hele regio, vanuit een gezamenlijk budget beheert. Het is mijn eerste werkplek, waar alle medewerkers in loondienst zijn. De vergelijking met Zorggroep Almere ligt dan voor de hand natuurlijk. Op dinsdag meer praten dan werken. Onder de naam practice meeting of een peer review. Veel part time medewerkers met weinig betrokkenheid, en veel managers, die wel weten hoe het beter moet. Met genoegen zie ik hoe the annual reviews of chronic diseases goed draaien. Ze zijn vergelijkbaar met de hollandse zorgprogramma's waar wat simpeler en goedkoper. En enthousiast word ik van het self management program om te stoppen met roken, te matigen met alcohol, meer te bewegen en gezonder te eten. Een soort afsprakenboekje dat heel goed aansluit bij de competitieve leefstijl van zowel de oudere als de jongere nieuwzeelanders.
Vrouwen giechelen, of duwen mijn hand weg, als ik hun buik aanraak. Buiken die hier nog traditioneel worden bekleed with a nice triangle of puppy seal fur. Dat klinkt toch veel poetischer dan een dot schaamhaar in de vorm van een halve Heuga tegel. En die term herinner ik mij weer van het popfestival van Kralingen. Rond het kontakt met mensen hangt een sfeer van Klazienaveen, van de Voerstreek, van de Urker bult in het Zuiderzeemuseum. De originele Gerry & the Pacemakers toert momenteel rond in Nieuw Zeeland. Ik vind het geweldig om weer even in the sixties te leven.
Terwijl ik met mijn handen en voeten de laatste week aan het wergwerken ben, zit ik met mijn hoofd al bij de pinguins, de gletsjers en de geisers. In de weekends heb ik het opeens weer lekker druk. Om vakantiezaakjes te regelen, en om al het moois in de buurt te bekijken. De lucht en het licht hebben de frisheid en de helderheid van andere toppers uit mijn reisverleden zoals de Andes, het Naivashameer in the Rift Valley en het schaatsvijvertje van Rekken. Een paar kilometer ten zuiden van Westport is een kleine zeeleeuwenkolonie. Op weg er naar toe passeer ik prachtige kiezel- en rotsstranden, sfeervol door de natuur ge-etaleerd met drijfhout. Verderop blazen bij hoog tij de inkomende golven van de Tasman Sea door de blowholes van de Pancake Rocks. De kustweg die er naar toe leidt kan met gemak de strijd aan met de californische kustweg, en verslaat de Great Ocean Road glansrijk.
Tenslotte nog dit. Loopvogels veroveren de wereld. Er is een internationale organisatie onder de naam Walking Birds in beweging gekomen. Een grote amerikaanse filmproducent heeft belangeloos haar logo aangeboden. Na een ideologisch referendum over de huidige naam heeft de IFBAC ( improve flightless birds awareness campaign ) zich opgeheven, en zich bij de WB aangesloten. Mijn lieve nicht Maartje heeft een pand in Amersfoort aangekocht, om de europese afdeling goed op poten te zetten. Meer nieuwtjes over weka's, over pukeko's en over vele soorten pinguins worden via dit weblog voorbereid ...
Westport is mijn laatste werkplek. Het Buller hospital bestaat al zo lang, als er naar steenkool wordt gegraven. Net als de praktijk is het een onderdeel van Buller Medical Services, een keten van een stuk of tien zorginstellingen die de hele regio, vanuit een gezamenlijk budget beheert. Het is mijn eerste werkplek, waar alle medewerkers in loondienst zijn. De vergelijking met Zorggroep Almere ligt dan voor de hand natuurlijk. Op dinsdag meer praten dan werken. Onder de naam practice meeting of een peer review. Veel part time medewerkers met weinig betrokkenheid, en veel managers, die wel weten hoe het beter moet. Met genoegen zie ik hoe the annual reviews of chronic diseases goed draaien. Ze zijn vergelijkbaar met de hollandse zorgprogramma's waar wat simpeler en goedkoper. En enthousiast word ik van het self management program om te stoppen met roken, te matigen met alcohol, meer te bewegen en gezonder te eten. Een soort afsprakenboekje dat heel goed aansluit bij de competitieve leefstijl van zowel de oudere als de jongere nieuwzeelanders.
Vrouwen giechelen, of duwen mijn hand weg, als ik hun buik aanraak. Buiken die hier nog traditioneel worden bekleed with a nice triangle of puppy seal fur. Dat klinkt toch veel poetischer dan een dot schaamhaar in de vorm van een halve Heuga tegel. En die term herinner ik mij weer van het popfestival van Kralingen. Rond het kontakt met mensen hangt een sfeer van Klazienaveen, van de Voerstreek, van de Urker bult in het Zuiderzeemuseum. De originele Gerry & the Pacemakers toert momenteel rond in Nieuw Zeeland. Ik vind het geweldig om weer even in the sixties te leven.
Terwijl ik met mijn handen en voeten de laatste week aan het wergwerken ben, zit ik met mijn hoofd al bij de pinguins, de gletsjers en de geisers. In de weekends heb ik het opeens weer lekker druk. Om vakantiezaakjes te regelen, en om al het moois in de buurt te bekijken. De lucht en het licht hebben de frisheid en de helderheid van andere toppers uit mijn reisverleden zoals de Andes, het Naivashameer in the Rift Valley en het schaatsvijvertje van Rekken. Een paar kilometer ten zuiden van Westport is een kleine zeeleeuwenkolonie. Op weg er naar toe passeer ik prachtige kiezel- en rotsstranden, sfeervol door de natuur ge-etaleerd met drijfhout. Verderop blazen bij hoog tij de inkomende golven van de Tasman Sea door de blowholes van de Pancake Rocks. De kustweg die er naar toe leidt kan met gemak de strijd aan met de californische kustweg, en verslaat de Great Ocean Road glansrijk.
Tenslotte nog dit. Loopvogels veroveren de wereld. Er is een internationale organisatie onder de naam Walking Birds in beweging gekomen. Een grote amerikaanse filmproducent heeft belangeloos haar logo aangeboden. Na een ideologisch referendum over de huidige naam heeft de IFBAC ( improve flightless birds awareness campaign ) zich opgeheven, en zich bij de WB aangesloten. Mijn lieve nicht Maartje heeft een pand in Amersfoort aangekocht, om de europese afdeling goed op poten te zetten. Meer nieuwtjes over weka's, over pukeko's en over vele soorten pinguins worden via dit weblog voorbereid ...
-
07 April 2009 - 01:27
Kees:
ha Pollie,
om allereerst bij het einde te beginnnen; ;loopvogels zijn zowel spreekwoordelijk als werkelijk het einde. Van de mooie genoemde reisverleden ben ik alleen bij Rekken aanwezig geweest maar Thea bij de anderen. Ik hoop dat jullie er de komende twee maanden vele aan toe kunnen voegen. Een simpele samenleving klinkt goed; je kunt er zeker vaak de diagnose: 'veel rust en je been omhoog houden' stellen...?
Loopvogels zijn ruim overschat (wat kunnen ze anders dan lopen?) maar het is een goed initiatief (heus Maart, heus).
Succes de laatste week en heel erg bedankt voor je kaart!!!! Liefs van Kees -
07 April 2009 - 05:49
Jeanine:
Vraag me toch af waarom Kees om 3.48 nog wakker is om een bericht te plaatsen: is dat echt alleen maar om de eerste te zijn? :)
Paul, goede verhalen, ik voel een soort van rust uit je tekst spreken, wellicht doordat een einde in zicht is en een mooi vooruitzicht met Thea? Succes nog met werken en ben benieuwd wat komende blogs gaan melden over de voortgang van de loopvogel vereniging. Komen de dodo's dan ook weer terug?
x Jeanine -
07 April 2009 - 07:46
The Rekkenconnection:
Ja, het schaatsvijvertje in rekken. Dat waren nog eens dagen. Terwijl jij je daar om loopvogels bekreunt heb ik dit weekend in rekken een specht en een kiekendief en een ree en een haas en een konijn en een mol gezien. En erg veel stof want we hebben schoongemaakt. Keep the goodspirits up! -
07 April 2009 - 07:48
Therekkenconnection:
en een paartje kieviten! -
07 April 2009 - 08:35
Wannes:
Er klinkt inderdaad een hoop rust in dit verhaal. ik heb het met veel plezier, een grote grijns op me bek, en me neus vol met snot gelezen! Paulio, ik ga vanmiddag de DVD van Storm ophalen, dan kan T die meenemen. Verder heel veel plezier met Thea! der stapeltjes beginnen al steeds meer te worden!
Xxx Wannes -
07 April 2009 - 09:00
Jeroen:
Zo zie je maar, Nederland kan zich meten met de grote internationale natuurverschijnselen, ze liggen gewoon verscholen in het bos 'om de hoek'.
Alle gekheid op een stokje, het is goed te lezen tussen de regels door dat de depressies weggetrokken zijn. Ook hier prikt de zon er regelmatig zomers doorheen, het doet menig mondhoek en rokrand rijzen.
Ik kan me voorstellen dat je uitkijkt naar de laatste maanden vakantie met Thea.
Veel plezier! -
07 April 2009 - 09:59
Arie:
daarom zijn Gerry en zijn Pacemakers natuurlijk in Nieuw Zeeland.Voor die loopvogels dus.
..Walk on,walk on -with hope in your heart,
and youl'll ne-he-he-ver walk alone..... -
07 April 2009 - 11:57
Maartje:
Maak een vuist voor de loopvogels! We hebben zelfs al een slogan: just dodo it!
Paul, Thea ziet er kek uit met haar nieuwe coupe. Ik wens jullie heel veel plezier samen!
-
07 April 2009 - 16:12
Loes:
Ha Paul
Een poëtisch verhaal over je laatste standplaats. Je ziet: er zijn overal dokters nodig, moderne samenleving of nog in de Middeleeuwen! Je hebt vast een grote ervaring opgedaan tijdens deze reis en hopelijk ben je er zelf ook beter van geworden. Nu komt nog het sluitstuk samen met Thea. Hopelijk wordt dat toch het mooiste gedeelte van de reis. Nog véél mooie belevenissen samen! Hier bruist het van het leven met een mooi voorjaar. De vogels baltsen of zitten al op hun nest. Hier boven onder de pannen hebben we al een jonge mussenfamilie die luid van zich laat horen. Inderdaad: een nieuwe lente een nieuw geluid!! -
07 April 2009 - 20:20
Thea:
ik heb een poeet getrouwd alleen weet ik dat nu pas! -
08 April 2009 - 07:17
Henri:
Of ligt er een carriére als fotograaf in 't verschiet? Je hebt diverse prachtplaatjes geschoten tijdens de reis, maat. Zit daar geen boek in?
Nog wat te overpeinzen.Hou je haaks.(En Thea ook!) -
11 April 2009 - 18:43
LOES:
Vol verwachting klopt je hart....!!!
Heel veel plezier samen.
-
14 April 2009 - 14:35
Toon:
Hoi! Al nieuws? -
14 April 2009 - 22:44
Papaul:
nog geen tijd ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
