en dat was het dan
Door: noodschrijver Thea
Blijf op de hoogte en volg Paul
29 April 2009 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Lieve mensen,
Toen we op dinsdagochtend om 6 uur opstonden in Queenstown voor een prachtige tour naar Milfourd Sound konden we niet bevroeden dat we 's avonds in Invercargill zouden eindigen. Milfourd Sound is een beschermd natuurgebied met hoge pieken, steile dalen, bulderende rivieren en een onwaarschijnlijk mooi fjordenlandschap. We hadden de Milfourd lotterij gewonnen: Ne twee dagen hevige regen nu een dag vol zonneschijn, waardoor de watervallen en de rivieren vol en wellustig waren. De bus bracht ons naar de baai (in 4,5 uur!) en de boot zou een rondtocht maken van anderhalf uur waarna we weer 4,5 uur in de bus zouden gaan. Bij het boeken hebben we getwijfeld of we de dure optie zouden nemen: heen bussen en na de boot terug vliegen. Scheelde 300 dollar de neus, en dat verzuipen we liever. Maar toen werd alles anders: Net buiten de fjord op open zee stond Paul als stoere zeebonk aan dek de golven te trotseren......... tot het mis ging.
Twee behoorlijk hoge golven kwamen zo snel achter elkaar dat ertussen even geen water onder de boot zat en de boot als het ware naar beneden viel: Paul werd omhoog gelanceerd (hield zich gelukkig goed vast aan de reling), en met dat de boot omhoog kwam, kwam Paul keihard neer en niet meer overeind. Paniek aan boord, want het eerste bericht was Man Overboard. (Ik had hem wel omhoog zien vliegen, maar niet zien neerkomen, dus bij dat bericht sloegen mijn stoppen door). Ik rende naar het voordek, ondertussen de zee afspeurend, en zag tot mijn grote geluk mijn grote liefde "slechts" neergestort liggen in een onmogelijk hoek van het dek, half onder een bankje op een drijfnat dek met een onmogelijke hoek in zijn been. Hij was heel rustig en had in die eerste paar minuten zijn eigen gebroken onderbeen (waarvan het bot naar buiten stak) in positie geduwd. De boot werd gekeerd, 112 werd gebeld (dat heet hier 111) en toen duidelijk was dat het om een gecompliceerde beenbreuk ging en bovendien op een gecompliceerde plek (=boot) en op een nog gecompliceerdere locatie werd besloten om een helicopter op te roepen. Paul verrekte van de pijn, maar bleef steeds helder en aanwezig. Nat, koud en ongemakkelijk moest hij de veertig minuten terug naar de haven doorstaan en daarna nog eens een minuut of veertig voordat de heli landde op het parkeerterrein. Er kwamen een aantal doortastende verpleegkundigen aan en die hebben hem aan boord gestabiliseerd, op een helibrandcard gelegd, de boot gedraaid, zodat ie eraf kon en hem meegenomen naar Invercargill (200 km ten zuiden van Queenstown). Ik mocht niet mee (kon ook niet mee) maar ben buitengewoon aardig opgevangen. Ik kreeg een lift in een vliegtuigje met nog 7 chinezen en heb alsnog mijn scenic flight gehad. Ik heb het wel gefilmd, maar heb er eigenlijk niet van genoten. In Queenstown heb ik de electra uit de camper getrokken, de kastjes vastgezet en ben ik naar Invercargill gereden (dat is ruwweg voor de helft dezelfde weg als die we 's ochtends met de bus aflegden).
Om 8 uur 's avonds zat ik naast Paul, die wachtte op zijn operatie.
Die avond is zijn been met staal aanelkaar gezet, maar omdat de druk in het been zo hoog was hebben ze het been opgenhouden met een soort open vetersluiting, die later dichtgemaakt moet worden. (Dat been wordt er niet mooier op). Om half één was hij weer op zaal en kon hij me melden dat hij gelukkig geen pijn meer had en dat ie lekker lag te trippen op de morfine.
Vandaag een dagje regelen en bezoek: Paul ligt op een kamer met vier (incl. hijzelf) snurkende mannen. Hij is zo moe dat dat niet veel uitmaakt: hij gebruikt gelukkig zijn morfinepompje en zakt steeds weg en doet veel hazenslaapjes en is ondertussen aan het balen. En dat doen we beiden.
Het "regelen" betekent nl. ook echt laten doordringen dat deze vakantie, waar we zo naar uitkeken, voorbij is. De verrassingstrip die Paul geboekt had voor onze privé viering van 25 jaar huwelijk en 35 jaar samen naar de paradijselijke Cookeilanden Aitutaki en Rarotonga gaat niet gebeuren. Ik heb hem vanmiddag geannuleerd.
Indonesie op krukken is ook geen succes dus ook dat gaat niet gebeuren.
Naar huis vliegen? Ook dat gaat niet gebeuren: Paul mag met dat been zeker twee, maar misschien drie weken niet vliegen.
Terwijl ik dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen. Het is zo zielig voor Paul en zo jammer voor ons beiden. We gunden het elkaar en onszelf zo om na die maanden zonder elkaar samen deze lange reis te maken. Het besef dat het nu klaar is, is er nu na twee dagen, en het valt niet mee.
Jullie horen later er later wel meer van.
Toen we op dinsdagochtend om 6 uur opstonden in Queenstown voor een prachtige tour naar Milfourd Sound konden we niet bevroeden dat we 's avonds in Invercargill zouden eindigen. Milfourd Sound is een beschermd natuurgebied met hoge pieken, steile dalen, bulderende rivieren en een onwaarschijnlijk mooi fjordenlandschap. We hadden de Milfourd lotterij gewonnen: Ne twee dagen hevige regen nu een dag vol zonneschijn, waardoor de watervallen en de rivieren vol en wellustig waren. De bus bracht ons naar de baai (in 4,5 uur!) en de boot zou een rondtocht maken van anderhalf uur waarna we weer 4,5 uur in de bus zouden gaan. Bij het boeken hebben we getwijfeld of we de dure optie zouden nemen: heen bussen en na de boot terug vliegen. Scheelde 300 dollar de neus, en dat verzuipen we liever. Maar toen werd alles anders: Net buiten de fjord op open zee stond Paul als stoere zeebonk aan dek de golven te trotseren......... tot het mis ging.
Twee behoorlijk hoge golven kwamen zo snel achter elkaar dat ertussen even geen water onder de boot zat en de boot als het ware naar beneden viel: Paul werd omhoog gelanceerd (hield zich gelukkig goed vast aan de reling), en met dat de boot omhoog kwam, kwam Paul keihard neer en niet meer overeind. Paniek aan boord, want het eerste bericht was Man Overboard. (Ik had hem wel omhoog zien vliegen, maar niet zien neerkomen, dus bij dat bericht sloegen mijn stoppen door). Ik rende naar het voordek, ondertussen de zee afspeurend, en zag tot mijn grote geluk mijn grote liefde "slechts" neergestort liggen in een onmogelijk hoek van het dek, half onder een bankje op een drijfnat dek met een onmogelijke hoek in zijn been. Hij was heel rustig en had in die eerste paar minuten zijn eigen gebroken onderbeen (waarvan het bot naar buiten stak) in positie geduwd. De boot werd gekeerd, 112 werd gebeld (dat heet hier 111) en toen duidelijk was dat het om een gecompliceerde beenbreuk ging en bovendien op een gecompliceerde plek (=boot) en op een nog gecompliceerdere locatie werd besloten om een helicopter op te roepen. Paul verrekte van de pijn, maar bleef steeds helder en aanwezig. Nat, koud en ongemakkelijk moest hij de veertig minuten terug naar de haven doorstaan en daarna nog eens een minuut of veertig voordat de heli landde op het parkeerterrein. Er kwamen een aantal doortastende verpleegkundigen aan en die hebben hem aan boord gestabiliseerd, op een helibrandcard gelegd, de boot gedraaid, zodat ie eraf kon en hem meegenomen naar Invercargill (200 km ten zuiden van Queenstown). Ik mocht niet mee (kon ook niet mee) maar ben buitengewoon aardig opgevangen. Ik kreeg een lift in een vliegtuigje met nog 7 chinezen en heb alsnog mijn scenic flight gehad. Ik heb het wel gefilmd, maar heb er eigenlijk niet van genoten. In Queenstown heb ik de electra uit de camper getrokken, de kastjes vastgezet en ben ik naar Invercargill gereden (dat is ruwweg voor de helft dezelfde weg als die we 's ochtends met de bus aflegden).
Om 8 uur 's avonds zat ik naast Paul, die wachtte op zijn operatie.
Die avond is zijn been met staal aanelkaar gezet, maar omdat de druk in het been zo hoog was hebben ze het been opgenhouden met een soort open vetersluiting, die later dichtgemaakt moet worden. (Dat been wordt er niet mooier op). Om half één was hij weer op zaal en kon hij me melden dat hij gelukkig geen pijn meer had en dat ie lekker lag te trippen op de morfine.
Vandaag een dagje regelen en bezoek: Paul ligt op een kamer met vier (incl. hijzelf) snurkende mannen. Hij is zo moe dat dat niet veel uitmaakt: hij gebruikt gelukkig zijn morfinepompje en zakt steeds weg en doet veel hazenslaapjes en is ondertussen aan het balen. En dat doen we beiden.
Het "regelen" betekent nl. ook echt laten doordringen dat deze vakantie, waar we zo naar uitkeken, voorbij is. De verrassingstrip die Paul geboekt had voor onze privé viering van 25 jaar huwelijk en 35 jaar samen naar de paradijselijke Cookeilanden Aitutaki en Rarotonga gaat niet gebeuren. Ik heb hem vanmiddag geannuleerd.
Indonesie op krukken is ook geen succes dus ook dat gaat niet gebeuren.
Naar huis vliegen? Ook dat gaat niet gebeuren: Paul mag met dat been zeker twee, maar misschien drie weken niet vliegen.
Terwijl ik dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen. Het is zo zielig voor Paul en zo jammer voor ons beiden. We gunden het elkaar en onszelf zo om na die maanden zonder elkaar samen deze lange reis te maken. Het besef dat het nu klaar is, is er nu na twee dagen, en het valt niet mee.
Jullie horen later er later wel meer van.
-
29 April 2009 - 08:17
Kees:
KUT! -
29 April 2009 - 08:20
Mariëlle:
Allerliefste twee.
GVD wat is dit klote.
Ik zit samen met jou stiekem te huilen. Voor jullie samen veel sterkte en ik ga nu bellen. dag allerliefste broer en schoonzus. Kus -
29 April 2009 - 08:52
Gon:
Lieve Thea en Paul,
Wat een (cut) pech en ik kan me de tranen goed voorstellen. Maar alles beter dan over boord denk ik!! Goed te weten dat jullie er beiden nog zijn en voor elkaar en voor ons! Paul maakt zijn morfinetrip maar wat doe jij?
In ieder geval zijn we in gedachten bij jullie en vertrouwen op jullie creativiteit om er toch weer iets positiefs van te maken!!! Heel veel sterkte liefs en de fruitmand hou je tegoed.
XXX Gon -
29 April 2009 - 08:56
Marianne:
Wat een ongelofelijke pech! Wat kut voor jullie! -
29 April 2009 - 09:01
Dirk En Ineke:
wat een pech zeg, heel vervelend.
Gelukkig komt alles wel weer goed, dat moet je wel blijven bedenken.
En jullie zetten wel door, dus die reis gaat er later wel van komen!
veel sterkte en beterschap
Dirk en Ineke -
29 April 2009 - 09:45
Willem En Ageeth:
Hier past niks anders dan 'heel veel sterkte'en ''t is niet eerlijk'.
Hou jullie zo haaks als het maar kan.
-
29 April 2009 - 09:51
Mariejo:
Lieve allebei,
Wat afschuwelijk voor jullie, ik heb echt met jullie te doen. Heel akelig. Meer kan ik er ook niet van zeggen. Ik had eerst jullie foto's zitten bekijken en was erg gecharmeerd van die van jou thea, tussen al die schelpjes. toen dacht ik: kom laat ik eens een stukje lezen (meestal doe ik dat niet)en kreeg dit rampbericht onder ogen. Ik vind het heel sneu. Als jullie thuis zijn gaan we het ook nog heel vaak zeggen en verder heel lekker voor jullie koken.
liefs mjo -
29 April 2009 - 10:15
Henkie:
henkie
1 Uur geleden
Ik geloof dat dit het meest klote-nieuws is wat ik sinds twee en een half jaar gehoord heb. Kan ik iets voor jullie doen? En, hou je haaks, ik huil ook met jullie mee.
-
29 April 2009 - 10:18
Henri:
Kutterdekut. Gvd. Och, lieve schatten dat hadden juist jullie nou niet verdiend, zo'n goed avontuur, zo sterk doorgemaakt (ook jij Thea!) En dan dit.
En je bruiloftsfeest in duigen.
Voor jullie 25 jaar gaan we met zijn viertjes een lang weekend naar Parijs (or whatever). Als dat been weer in orde is.
Maar daar heb je nu nog niets aan.
Heel veel sterkte en knuffels voor jullie saam
(en voor de boys, etc. die zich hier thuis zorgen maken.)
SMAK
-
29 April 2009 - 11:13
Toon:
Hiervoor schieten woorden over het algemeen wel tekort. De verslagenheid klonk door in jullie beider stemmen gisteravond. Dit soort ervaringen maken de liefde voor elkaar dieper, maar daar koop je nu misschien niets voor. Overigens, er wordt op dit moment flink gestunt met vliegtuigprijzen naar indonesie voor over een half jaar.... De collectebus is geopend! -
29 April 2009 - 11:27
Martin:
Het moet nog even tot me doordringen. Bijvoorbeeld dat je gelijk alles hebt geannuleerd. Ik zou zelfs met een gipsen been nog wel op zo'n Cook eiland willen "rondlopen".
Thea, waarschijnlijk zou je nu het liefst thuis zijn, maar nu je daar bent hoop ik dat je er nog wat van kan maken.
Ooit is het slechts een herinnering. -
29 April 2009 - 11:52
Joost En Maartje:
Allejezus, wat een ellende! Wat een &!#!%$# zooi!
Ik heb wel de allerstoerste oom, want wie zet in vredesnaam zijn eigen been, liggend onder een bankje, wel weer even in positie?
Het is echt zo jammer voor jullie allebei! Hopelijk gaat het snel iets beter met je, Paul. Houd jullie taai.
Kus, Maartje en Joost -
29 April 2009 - 11:55
Rina En Henk:
dit is toch niet waar he
wij schrokken ons dood
thea en paul wij wensen
jullie heel veel sterkte
en hopen dat hij niet zoveel pijn heeft
want dit is echt kl
en thea hou je koppie erbij
kusjes henk en rina
tot wederhoren -
29 April 2009 - 14:55
Annemieke:
De kutten en gvd's vliegen jullie al om de oren, maar idd hier zijn geen helende woorden voor. Ik vind het vreselijk sneu dat jullie sursprisetrip niet doorgaat, en baal zo dat dit gebeurd is.
Sterkte en lees wel hoe jullie het verder maken.
Hug, hug Annemieke en Peter -
29 April 2009 - 15:09
Ymo:
Wat ontzettend rot voor jullie, veel sterkte voor Paul en jezelf, hoop dat hij voorspoedig opknapt.Louke en Ymo -
29 April 2009 - 15:28
Jolanda:
De aanhef van de mail klonk al niet goed. Wat ontzettend sneu voor jullie!! Ik begrijp jullie verslagenheid en teleurstelling dat alles nu anders gaat verlopen dan gepland.Ik doe wel wat in de collectebus van Toon voor een andere surprisetrip!!( en ga rond in het centrum)
Sterkte Paul, maar vooral ook voor jou, Thea
Liefs JOlanda -
29 April 2009 - 15:51
Loek.waarispaul.nu:
Heb zo juist een nieuwe site ondekt...
(het is werkelijk raar dat ik niet bedacht had dat deze site bestond.)
Met toch wel het slechtste (reis) nieuws wat ik tot nu toe heb gehoord op mijn trip. Zelf kom ik net (veilig) terug op het vaste land van een 4 daagse ruige boot tocht. Man oh man wat moet dat verschikkelijk zijn om dit mee te moeten maken in deze omstandigheden, op een boot met verrassingreis op arm afstand. Paul en Thea, ik hoop dat jullie het positieve er uit kunnen halen (als dat er in zit) en evengoed een bijzondere tijd met elkaar kunnen hebben.
Vanaf nu is er in ieder geval een extra reagist bij op de site ( reagist...Is dat een woord?door dat vele engelse geleuter hier verlies ik mijn nederlandse vocabulaire een beetje)
Heel veel sterkte,
Loek
-
29 April 2009 - 19:36
Joop En Edith:
Dit sceenario verzint toch zeker niemand. Paul,we verbazen ons over je tegenwoordigheid van geest om je bot terug in positie te zetten. Dit zal zeker geen lolletje zijn geweest. Thea we hopen dat er in het stad(je) en de omgeving wat te doen is voor je. Hopelijk mag je vaak bij Paul op bezoek. Heel veel sterkte voor beide.
-
29 April 2009 - 20:25
Margriet:
Lieve Paul en Thea,
GATVERDEMME, wat een klote bericht. Dit valt zeker niet mee! Dit valt zwaar tegen, maar ik ben wel heel blij dat jullie ergens op deze aardbol samen zijn! Hou elkaar goed vast! Wat een verhaal, ik ga heel erg aan jullie denken en positieve gedachten naar jullie sturen. Hou je haaks, allebei! Dikke zoen MARGRIET
-
29 April 2009 - 21:14
Jeanine:
Vanmorgen het bericht al gelezen, maar te overdonderd om te reageren. Wat ontzettend balen en ronduit KUT! Paul, heel veel sterkte met dat been. Jullie zijn in ieder geval bij elkaar.
ZOEN -
29 April 2009 - 22:19
Brigit:
Wat een afschuwelijk verhaal, wat een ongelooflijke pech! Maar mijn eerste gedachte was inderdaad ook; gelukkig is Thea bij je, Paul. En dat van dat been zelf reponeren, dat is wel weer echt te stoer voor woorden. Ik wens jullie beiden heel veel sterkte! Ik denk aan jullie! Brigit -
30 April 2009 - 09:32
Jeroen V S:
Paul, Thea, vanuit een regenachtig Makarska wensen we jullie veel sterkte en optimisme toe.
Het is zeker kl...n, maar het had nog veel erger af kunnen lopen. Maar daar hebben jullie nu niets aan. Wel kordaat opgetreden van beiden zeg, petje af. Nogmaals sterkte en beterschap! -
30 April 2009 - 11:34
Cees En Marian:
Lieve Thea wat verschrikkelijk jammer dat dit met Paul is gebeurd. Aan een kant goed dat jullie samen zijn. Als het was gebeurd toen jij nog in Nederland was, was je mogelijk nog meer overstuur geweest. Nu hebben jullie in ieder geval elkaar nog. Ik hoef je niet te vertellen dat we een beetje met je meehuilen maar zoal altijd, ook deze gebeurtenis is over enige tijd weer geschiedenis.
Veel liefs en een knuffel van Cees en Marian -
30 April 2009 - 12:08
Wannes En Marieke:
Kanker de kanker wat een pech! Besef me nu pas wat het inhoud en hoe kut het is dat jullie de cook eilanden moeten missen! Wat een hoerenzooi!!!
Spreek jullie snel en dikke zoenen en knuffels.
Waanes en Marieke -
30 April 2009 - 17:01
Thera:
Wat een ongelofelijk scenario is dit en wat een kater voor jullie beiden!! Zoveel fantastische plannen en nu dit........
We leven natuurlijk heel erg met jullie mee. Veel moed en kracht én beterschap!! -
30 April 2009 - 20:37
Adrine:
K.KOMEND U.Uit T.TURKYE
Hangen hier zelfs de vlaggen half stok we wisten via de tam tam wat er was gebeurd en spraken al ff met elkaar.
We hebben in elke moskee een kaarsje gebrand wat ons niet in dank werd afgenomen.30 april is een historische dag geworden.En ook de dagen er voor zijn een heel apart hoofdstuk in het boek.
Jullie zijn bij elkaar en dat is een schrale troost maar toch,gedeelde smart enzo.
Heel veel liefs van ons alle 2 en een dikke knuffel -
01 Mei 2009 - 08:44
Loes:
Godver Thea, jullie zitten in de verkeerde film. Wat zal je vreselijk geschrokken zijn!!
Net belde je moeder want ik wist van niets: niet op je site gekeken: te mooi weer en veel fietsen, ook hier een drama op Koninginnedag dus de hele avond aan de buis. Jouw persoonlijke verdriet is natuurlijk veel erger en het lijkt me een traumatische ervaring je lief zo te zien lijden.Het is te hopen dat je boel nu weer een beetje overziet. Je organisatietalent zul je hard nodig hebben. We hopen maar dat alles goed komt dan vieren jullie die 25 jaar gewoon iets later. Hou je haaks en huil af en toe maar lekker uit! Voor Paul veel en snel beterschap.
Liefs voor jullie beiden. -
01 Mei 2009 - 14:59
Adri Van Mastrigt:
bah, jeetje, wat een heftig verhaal. af en toe keek ik hoe leuk paul en later jullie samen het hadden. dat verandert natuurlijk niet, maar dit is rot. jij nu 3 weken daar pas op de plaats? en paul 3 w ZH? of samen ergens tot hij mag vliegen. heel veel sterkte. gr a3 van mastrigt-valstar (van de scen groep van paul en jaren in australie gewerkt op dezelfde manier) -
01 Mei 2009 - 17:16
Tineke:
take 2 volgens mij is mijn berichtje niet doorgekomen. Is ook een rot end hier vandaan. probeer het nog een keer. Natte oogjes tijdens het lezen van dit relaas. Moet hel geweest zijn voor Paul maar ook voor jou Thea als je denk dat je liefde overboord is geslagen.
Erg jammer, nu herstellen en verwerken en dan het vizier weer op de toekomst. Dikke X -
02 Mei 2009 - 14:56
Hanneke Plug:
Hoi Paulen Thea,via Clare en Arie jullie verhaal gehoord.Wat verschrikkelijk jammer dat jullie avontuur zo moet aflopen.
Ik wens jullie heel veel sterkte en misschien toch nog wat van NZ genieten, -
02 Mei 2009 - 18:03
Loes:
Gelukkig;Paul kan weer lachen, jij ook al weer Thea?? Paul onderzoekt dus nu de gezondheidszorg in Nieuw-Zeeland van "binnenuit" en is straks ook nog gediplomeerd ervaringdeskundige van dit land!
We hopen dat het goed vooruitgaat met de patiënt. Voor jou ook veel sterkte Thea met dit verpleegstersbestaan.
Groet en beterschap. -
03 Mei 2009 - 06:59
Wannes:
Paul op een kamer met allemaal snurkende mensen.. Ik mag hopen dat paul evengoed het hardst blijft snurken -
03 Mei 2009 - 15:04
Hugo:
NONDEJU...Thea?!
Wat een gelul niet!
Je was zo vol van de reis en hebt er zo lang naar uitgekeken. Na het lezen van de laatste zinnen bekroop ook mij het gevoel en pink ik een traan mee.
Maar goed, hij leeft nog!! Ondanks de bittere pil heb je stoere man nog! Grijp hem beet en hou hem vast. Voor allebei heel veel sterkte met dit gedoe!
-
03 Mei 2009 - 18:10
Mariejo:
Lieve sjatten,
hoe is het nu? al meer duidelijkheid ove rhet verdere verloop? moet nog vaak aan jullie denken...
sterkte liefs mjo -
03 Mei 2009 - 18:34
Ferry En Claire:
Hoi Paul en Thea,
Mooi klote! Zo zie je hoe een golf er voor zorgt dat je met je plannen de boot ingaat....
Jullie hebben in ieder geval mooie 'been-zonder-en-met schroef'foto's en jullie kunnen er nog samen naar kijken.
Sterkte daar en we houden contact.
Liefs, -
05 Mei 2009 - 12:12
Alide:
Lieve Thea en Paul,
dat is superkutterdekutterdekut voor jullie. Ik hoop dat jullie wel snel iets meer privacy krijgen !!!
Ik denk aan jullie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
