Hoppa !
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
22 Februari 2012 | Nederland, Enkhuizen
Tussen klaar zijn met werken en klaar zijn met leven zit een wereld van verschil. Er zijn ook overeenkomsten. Het kan je overkomen, maar je kunt het ook plannen. Daar gaat dit stukje over. Ik houd het kort. Het is een lastig onderwerp. Vinden anderen. Ik zie dat anders. Ik vind het de oplossing van veel zaken waar wij over struikelen. De pensioenmalaise. De crisis. De euro en Griekenland. Het vertrek van Job. Verzin het zelf maar. Tussen het aanbreken van je pensioen en je overlijden zit 14 jaar. Dat heeft men zo berekend. En nu zitten we met de gebakken peren. Omdat we eigenlijk ouder worden dan die 14 uitgerekende jaren. En omdat we met steeds meer zijn. Wie wil dat ?
Kiezen wanneer je klaar bent met werken. Dat kan verkeren. Kiezen wanneer je klaar bent met leven. Dat ligt nog een stukje ingewikkelder. Waarom mogen we als samenleving een uitspraak doen over het moment wanneer iemand klaar is met werken. Wie doen dat ? Werkgevers, dokters, de politiek en de verzekeringspolis hebben daar blijkbaar meer over te zeggen dan de werker. Vreemd. En wie beslist over klaar zijn met leven ? Het maatschappelijke debat gaat over de verwevenheid tussen een individuele keuze voor een vrijwillig einde en de euthanasie wetgeving. Maar dat zijn twee totaal verschillende dingen. Het eerste gaat uit van het zelfbeschikkingsrecht van de mens. Dat is vastgelegd in de grondwet. Een heel andere zaak dan de wet toetsing levensbeeindiging op verzoek, die in het Wetboek van Strafrecht staat. Dat is dus appels en peren vergelijken. Zo ken ik er nog wel een paar.
Met de vacature partijleider van de PvdA voor ogen zal ik eens een balletje opgooien. Als mensen 65 jaar worden mogen ze kiezen. Wil je stoppen met werken ? Of wil je stoppen met leven ? Wat is op deze heugelijke verjaardag klaar, of wat is het meeste klaar. Je mag kiezen. Misschien is de keuze makkelijker als je 70 wordt. In ieder geval gaat de hoogte van je pensioenuitkering dan wel per termijn van 5 jaar omlaag. Dat is logisch toch ? Kinderen zijn onafhankelijk. De uitgaven gaan omlaag. Het klinkt eigenlijk best eerlijk, om elke 5 jaar de keuzemogelijkheid te krijgen om zelf te kiezen of je verder wil. Of niet. Ben je nog samen ? Ben je alleen ? Draag je nog iets bij aan de samenleving, of ben je alleen maar een last. Voor jezelf en voor je omgeving. U mag het zeggen. U mag zelf kiezen. De verzorgingsstaat plooit zich, en stimuleert tot het maken van principiele keuzes op individuele leest. Het lijkt mij wel wat. Wat vinden jullie er van ? Volgende keer gaat dit stukje over de leeftijdsgroep van dertigers en veertigers. Het gaat dan over het dilemma Baan of Kinderen. Over geen kinderbijslag voor de groep die werkt. En over werken in de kinderopvang voor hen die geen baan hebben. Over het eigen autobezit en het openbaar vervoer heb ik ook best aparte ideeen. Zo kun je bouwen aan de peilers van een nieuwe neoliberale sociaal democratische volkspartij. Hoppa !
Kiezen wanneer je klaar bent met werken. Dat kan verkeren. Kiezen wanneer je klaar bent met leven. Dat ligt nog een stukje ingewikkelder. Waarom mogen we als samenleving een uitspraak doen over het moment wanneer iemand klaar is met werken. Wie doen dat ? Werkgevers, dokters, de politiek en de verzekeringspolis hebben daar blijkbaar meer over te zeggen dan de werker. Vreemd. En wie beslist over klaar zijn met leven ? Het maatschappelijke debat gaat over de verwevenheid tussen een individuele keuze voor een vrijwillig einde en de euthanasie wetgeving. Maar dat zijn twee totaal verschillende dingen. Het eerste gaat uit van het zelfbeschikkingsrecht van de mens. Dat is vastgelegd in de grondwet. Een heel andere zaak dan de wet toetsing levensbeeindiging op verzoek, die in het Wetboek van Strafrecht staat. Dat is dus appels en peren vergelijken. Zo ken ik er nog wel een paar.
Met de vacature partijleider van de PvdA voor ogen zal ik eens een balletje opgooien. Als mensen 65 jaar worden mogen ze kiezen. Wil je stoppen met werken ? Of wil je stoppen met leven ? Wat is op deze heugelijke verjaardag klaar, of wat is het meeste klaar. Je mag kiezen. Misschien is de keuze makkelijker als je 70 wordt. In ieder geval gaat de hoogte van je pensioenuitkering dan wel per termijn van 5 jaar omlaag. Dat is logisch toch ? Kinderen zijn onafhankelijk. De uitgaven gaan omlaag. Het klinkt eigenlijk best eerlijk, om elke 5 jaar de keuzemogelijkheid te krijgen om zelf te kiezen of je verder wil. Of niet. Ben je nog samen ? Ben je alleen ? Draag je nog iets bij aan de samenleving, of ben je alleen maar een last. Voor jezelf en voor je omgeving. U mag het zeggen. U mag zelf kiezen. De verzorgingsstaat plooit zich, en stimuleert tot het maken van principiele keuzes op individuele leest. Het lijkt mij wel wat. Wat vinden jullie er van ? Volgende keer gaat dit stukje over de leeftijdsgroep van dertigers en veertigers. Het gaat dan over het dilemma Baan of Kinderen. Over geen kinderbijslag voor de groep die werkt. En over werken in de kinderopvang voor hen die geen baan hebben. Over het eigen autobezit en het openbaar vervoer heb ik ook best aparte ideeen. Zo kun je bouwen aan de peilers van een nieuwe neoliberale sociaal democratische volkspartij. Hoppa !
-
22 Februari 2012 - 16:56
Thea:
zo lust ik er nog wel een paar, Paul! wij gaan zelf met pensioen 2018/2020. op dat moment is de vergrijzing op zijn top (dat hebben wij weer!) maar daarna neemt het aantal ouderen, maar ook het aantal werkenden af. We zullen "de grijze motor" in de tijd die wij oud gaan zijn hard nodig hebben om een aantal zaken aan de gang te houden (bijvoorbeeld zorg voor jong en oud die niet werken) al dan niet (deels) vrijwillig. Ik vind dat je met je pleidooi hard in de valkuil bent gedonderd die leeftijd evenredig gelijk stelt aan nuttig voor de samenleving. en om dat vervolgens te " belonen" met de keuze of minder geld of een euthanasiedrankje is wat mij betreft geen goed uitgangspunt. Deze potentiele krasse knar zal zich daar ook gloedvol tegen verzetten.
En overigens ben ik het er zeer mee eens dat wie niet wil, niet meer hoeft. -
22 Februari 2012 - 18:40
Gon:
ZIe nu al uit naar je volgende ideeeeen'! -
22 Februari 2012 - 19:02
Henkie:
'k heb natuurlijk niet op het knopje 'vind ik leuk' gedrukt. Dit onderwerp is in heel (West)-Europa aan de orde en een heet hangijzer voor alle economen en managers die dit niet een beetje eerder hebben aan zien komen. Maar ze gaan daarvoor niet hun vlinder-dasje voor een banale stropdas verruilen. Het is veel makkelijker om terug te vallen op die 'bloemkool-velden' (citaat van je zoon Wannes) en als die het er niet meteen mee eens zijn, van die bezuinigingen, dan slaan ze die grijze groenten gewoon in elkaar met een legertje van traangas-robocops.
Wie heeft, in Griekenland, het graag geleende geld van de EEG-banken opgemaakt? In ieder geval niet Thérapon, Wassili, Eléphteria of Jorgos op het eiland A. in de Aegische zee! Die vangen nog steeds duiven, en eten ze op, met druiven.
Een jaar geleden met Papandréos (vader van alle mannen) als eerste minister, begonnen de banken zich in de handen te wrijven want Griekenland ging zijn schuld afbetalen + rente. Maar, oh schrik, de Grieken hadden geen geld genoeg. Papandréos afgevoerd, Papadémos (vader des volk) valt in, in de laatste twintig minuten van de tweede helft. Hij zegt het zelf: Ik ben niet hier om lang te blijven (einde citaat). Maar lang genoeg om, met z'n oude carrière van vice-president van de bank van Europa, de zaak op te lossen over de rug van de Grieken waarvan de meerderheid landbouwer of metselaar is en nu moet werken tot 67, 68 ans of met 22% korting op z'n pensioen. Als dokter, leraar of 'Verantwoordelijk voor de Human Ressources' van een bedrijf kan je hooguit 'uitbranden'. Alle anderen hebben erg last van hun rug, benen en nek, om nog maar te zwijgen van eternite of kapotte atoom-energie-fabrieken. Hoppa! Wanneer de beurt aan Portugal Espagne, Italie, Zwitserland, Frankrijk en de rest?
Wat betreft de maatschappelijk verwevenheid tussen zelfmoord en euthanasie, begrijp ik je niet goed. In ieder geval, de levensverzekeringsmaatschappijen (leuk woord voor een 'poppetje aan de galg, alleen betalen ze dan niet aan het eind) hebben dit probleem allang opgelost.
Natuurlijk heeft elk individu een eigen verantwoordelijkheid in z'n levens-keuzes, maar vooral jij,als zorg-verantwoordelijke, bekent zonder enige twijfel dat niet iedereen dezelfde instrumenten tot zijn/haar beschikking heeft...
Over enkele jaren wordt Europa overspoeld met jongeren vanuit de hele wereld, want die 'bloemkolen' kunnen niet eens meer een plank vastspijkeren, of erger nog, ze slaan de spijker in hun eigen hand, maar ze leven nog steeds...
Ik ben zelf dus een ontlasting voor de Nederlandse samenleving zonder me af te hoeven vragen wanneer ik dood wil zijn, van het werk, of uit mezelf. OEF! Dit moest me even van het hart. Maar met alle vriendschap en respect voor het uiten van je verhaal, die ik helemaal niet deel!
Grote groeten
-
23 Februari 2012 - 06:25
Willem:
Ik vraag me al jaren af waarom stoppen met leven een taboe is. En al zeker twee decennia zeg ik tegen mijn betere helft: waarom zou je niet, als je 75 bent, naar de dokter mogen en zeggen dat het genoeg geweest is. Maar dat begon, toen ik nog lang geen 75 was, (nu dus ook nog niet, vind ik met mijn 67) en 75 heel erg oud vond. Nu vind ik 75 ineens niet meer zo heel oud. En begin ik andere criteria te bedenken. Als je aan de rollator moet is het wel mooi geweest. Om niet te spreken over een rolstoel. Je wilt toch niet tot overlast zijn. Of als het verpleeghuis noodzakelijk is waar je 's ochtends in de kussens of in een stoel wordt gehesen en 's avonds weer effegauw, want de werkdruk, weet u, wordt ingestopt. Of.... Kom er maar eens uit.
En nog iets waar we het hier wel eens over hebben. Waarom moet de medische wetenschap zo knap zijn. En de farmaceutische wetenschap zo veel kunnen. Ze kunnen het leven verlengen, ze praten ervover dat we nog heel veel langer gaan leven. Maar het leven verlengen betekent nog lang niet altijd de kwaliteit van leven verbeteren.
Dit is geen goed afgerond en onderbouwd betoog, dat weet ik. Heel kort en te weinig genuanceerd eigenlijk. Maar daarvoor is het me ook veel te gecompliceerd. Want wat doe je de achterblijver(s) aan als je het zelf wel lang genoeg vindt duren. Je bespaart ze wel de verplichte bezoeken aan het verpleeghuis. Tot in lengte van jaren, want ze vinden steeds weer nieuwe medicijnen uit.
Tot zo ver voor nu. We zijn aan het pakken voor een wifi-loze, jawel, ze bestaan nog, wintersportbestemming. Dus zal dit niet op de voet(berg) volgen. Ben wel benieuwd naar meer reacties op dit en de aangekondigde onderwerpen.
En of je nog solliciteert.
Oh ja, en een pijler is meestal een lang verticaal ding. Ezelsbruggetje... -
25 Februari 2012 - 08:23
Paul:
prins Friso is pas veertig jaar, en nu al klaar met werken en met leven. Een moeilijk dilemma voor het gezin van Mabel en voor de koninklijke familie. Ik zou het wel weten. Maar wanneer weten zij ... -
26 Februari 2012 - 10:45
Toon:
Ben je speechwriter voor Rick Santorum geworden?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
