Buizenpost

De route van het Beloofde Land naar Brugge leidt tot voorbij Antwerp over asfalt. Vanaf afslag Damme/Moerelbeke maakt zij onherroepelijk plaats voor macadamwegen. Als wij de avond voor Hemelvaart in ons hotel aan de Markt in Brugge arriveren, is er gelukkig nog plaats in de parkeergarage .... in Hotel Central ... en in Cafe des Amis. De blonde dame achter de bar tapt koude glazen bier zoals Stella hoort te zijn, en mixt cocktails voor ons en voor de leerlingen van de hogere verpleegkunde school, voor de omwonenenden en voor de pelgrimgangers die het stadje binnen stromen. Naar Brugge voor de ontmoeting met de buis met het Heilig Bloed ! Als ik vraag hoe laat ongeveer morgenochtend de feestelijkheden zullen gaan starten, vertelt zij mij: ´zeker en vast niet voor half drie, want we moeten eerst nog flink drinken he?´
Op weg naar het hotel zijn de nachtelijke voorbereidingen in volle gang. Gemeente autootjes met kabels en hijskraantjes overspannen met kleurige doeken de straten, waar morgenmiddag 17oo Bruggenaren in een lange bonte stoet samen vorm gaan geven aan de Heilige Bloedprocessie. Langs de stoepen worden tribunes opgebouwd, worden overdekte tenten opgetrokken om onderdak te bieden aan monseigneurs en andere hoogwaardigheidsbekleders, en worden de vakken uitgelijnd, waar morgen de banken voor senioren en andere 55-plussers worden geplaatst om voor een klein bedrag op de eerste rang plaats kunnen nemen.
De volgende ochtend staan wij opeens rombommeldebom oog in oog met een tweetal ontmoetingen met het Heilig Bloed. In een kleine gothische kapel naast het stadhuis blijkt de verblijfplaats van het Heilig Bloed verstopt in een glazen buis met gouden stops in een zilveren tabernakel. Om half twaalf wordt een bandje afgedraaid dat meldt dat : ´over enkele minuten het Heilig Bloed in de kapel vereerd kan worden... Dass in einige Minuten das Heilige Blut gebeten kan wurden .... the Holy Blood can be honoured ... Le Sange Secret a ete honore ´ en voor een luttel bedrag mogen wij de buizenpost even de hand opleggen en een moment van bezinning of heimelijke wens kracht bijzetten in een persoonlijk moment van reflectie. Later die ochtend wordt de buizenpost door dragers, ridders en een fanfare met fiere trommelaars met blote benen van de kapel naar de Kathedraal gedragen. Er is nog geen stap gezet in de echte processie en wij voelen ons nu al uitverkoren.
Tot die tijd van de start van de processie maak ik een zoektochtwandeling door de mooiste stad van Vlaanderen. Prachtige steegjes en pleintjes, ontroerende altaren en sfeervolle terrasjes, en overal die vriendelijkheid en het goede leven, wat Belgie zo van Holland onderscheidt. Nog maar op weg naar onze senioren-zitplaats moedigt Maria ons aan, haar altijd en eeuwig te blijven groeten, en even later nemen wij plaats naast Sjef en zijn vrouw, om met overgave, en met een sjeggie in de mond, deze spirituele beleving te ondergaan. Volgend jaar sla ik misschien over, maar ooit zal ik hier zeker weer terugkomen !