Kuifje in Afrika

Het Vlaamse hart van België ligt verstopt in de volkswijken van Brussel. Het wacht daar om ontdekt te worden. Met wat geduld, en met veel gevoel voor helaasheid, is het makkelijk te vinden. Als je in een boogje om de Grote Markt blijft cirkelen, leer je de stad niet kennen. Wordt niet boos om de niet of nauwelijks verhulde grofheid. Kijk door de moderne grootheidswaan heen, die rond de gebouwen van het Europees Parlement hangt. Negeer de discriminatie van de hoogstad tegenover de laagstad, en omgekeerd natuurlijk. Adem de eigenaardigheid diep in, en raak gefascineerd. Kuifje woont al lang niet meer in Afrika, maar Afrika en de rest van de wereld woont in Brussel !
De twee grootste helden van vroeger komen er wel wat bekaaid vanaf. Breugel de Oude moet het doen met een oude metalen gedenkplaat in de zijbeuk van de Kapellenkerk. De dochter van Brel vertelt mij via de audiorondleiding saai en monotoon het verhaal van haar vader, terwijl de bekende zwart wit beelden van Knokke en Olympia met een zwetende dronken Jacques uit gedateerde vitrines voorbij trekken. Schande. Niet boos worden. Positiviteit zoeken !

Op het Vossenplein in de Marollen staat nog steeds erg mooie oude meuk uitgestald. Rommelen oude hippiebelgen door de kleding te zoeken, kijken pijprokende heren naar antiek, terwijl de dames in een ochtendzonnetje aan het eerste pintje van de dag nippen. De uitbaters van de markt (en van de omringende cafe's) zijn zonder uitzondering van noordafrikaanse afkomst. Of tenminste Italiaan, of via Lampedusa dit allegaartjesland binnengekomen. In zangerig frans met een arabisch accent kun je hier je talen oefenen. Oude en nieuwe chique ligt op straat en in de etalages van de winkels in de Marollen en van Zavel. Alleen die prachtige namen al.

Nog leuker wordt het als ik schouder aan schouder met deftige negers en zakenmannen ( links Burundi, rechts Ierland ) het middageten met zeebanket en een witte wijn op straat nuttig. In het diepst van de laagstad pas ik er voor om met zo'n Villo fiets naar de hoogstad te klimmen, dus slenter ik richting Kunstberg, en neem de lift omhoog. Achter het regeringscentrum (waar het rijk van Leopold II tot voorbij Kongo reikte) woonden vroeger de rijke afrikanen, die het buurtje de naam Matonge gaven. Nu is er met wat zoeken geweldige muziek en dans te vinden. Zairese jazzmuzikanten, en geblondeerde zwarte snollen laten mij stiekem glimlachen. Zoals je ook maar het beste kunt lachen om hoe Herge onze Kuifje in Afrika zijn gang liet gaan. Met deze indrukken meld ik me weer met zere voeten in het yuppenappartement van zoon Toon. Ook mooi.

Zeebaars en een fles wit is de juiste bodem voor een bescheiden kroegentocht. In Bar des Amis krijg ik les in wat goed en fout is, en in cafe La Belga zie ik opeens mezelf als deejay aan de draaitafel uit mijn dak gaan. Nog één keer weer een heuveltop trotseren ( yuppen wonen in de hoogstad he ? ) en ik kan neerploffen in ons stamcafé op de hoek van de Baljuwstraat. Het is een mooie lentedag geweest. Als bonus blijkt het nog rokjesdag te zijn ook ! De barman van SupraBailly serveert witte rum met ijs, en doet gespeelde woede als ik hem fotografeer. Omdat mijn bed zo fijn in de buurt is, laat ik de frietkotten nu even voor wat ze zijn, en pik ik er morgen wel eentje langs de E19 op weg naar Breda. Brussel is een fascinerende stad, als je je toeristenpet maar even wil afzetten.