Het beest in me - Reisverslag uit Radio Kootwijk, Nederland van Paul Veer - WaarBenJij.nu Het beest in me - Reisverslag uit Radio Kootwijk, Nederland van Paul Veer - WaarBenJij.nu

Het beest in me

Door: Paul

Blijf op de hoogte en volg Paul

31 Mei 2014 | Nederland, Radio Kootwijk



Schuilt er in een gemiddelde serveerster van een idem dito uitspanning in Hoog Soeren een beest ? ik kan het niet geloven. We zijn op de Veluwe. Ergens tussen het slot Hubertus en radio Kootwijk. Net buiten het nationale park. Er staan veel hekken op de Veluwe. Hekken om huizen, en met nog hogere hekken om het gevoel. Met twee dozijn nieuwsgierigen word ik rondgeleid over het terrein en door de gebouwen van het zendstation. Op een plateau met een diameter van een dikke kilometer hebben amsterdamse werkelozen daar een eeuw geleden een stuk grond volledig ontbost en geegaliseerd. Midden op die plaat staat het betonnen zendstation. Een koloniaal stukje Star Wars, waarmee Holland met lange radiogolven het kontakt met Nederlands Indie onderhield. Ze kijkt als een sfinx uit over de oprijlaan naar de watertoren en de arbeidershuisjes. Met miljoenen guldens werd het de riche van die tijd mogelijk gemaakt om voor dertig gulden drie minuten met hun dierbaren of met de zakenpartners in Bandung te spreken. De Duitsers hebben van deze lange golfzender in de tweede wereldoorlog nog veel plezier gehad. Het makkelijke doelwit in WO II is al die oorlogsjaren door de geallieerden ontzien met bombarderen, omdat de zendcode was gekraakt, en zo konden Wilhelmina en Monty lekker meeluisteren als Adolf met Rommel in Afrika aan het bellen was. Of zo. Beesten.

Het gebied boven en buiten het nationale park is minstens zo aantrekkelijk als de suffe fietspaadjes door de hei en bossen van de Veluwe binnen het hek. Het maakt bij mij nog nadrukkelijker bewust van de korte houdbaarheid, waarop ik het als stadsmens uithoud in dit pareltje van de bible belt. Al na een copieuse maaltijd voel ik hier mijn allerslechtste eigenschappen snel onrust geven in de buik, en daarna naar boven komen opborrelen. Het beest in mij protesteert.

Zet mij een maand alleen thuis, en ik ga lezen, schrijven en schilderen. Maar zet mij een middag op de Veluwe en ik moet oppassen om niet onbeschoft te worden. Hoe die mensen, die al dood zijn, op de mooiste plekken wonen, en hoe de bezoekers die er komen in al hun vrije tijd, meteen diezelfde gedragscode overnemen. Zoemende E-bikes. Wandelaars met stokken, en met sokken in hun sandalen. Bij elkaar aan een tafeltje schuivende families of collegaatjes, die onder een parasolletje klagen, dat het vandaag wel erg warm is. Meneer Aart, de vrijwilliger van Staatsbosbeheer, die verderop in het echte Kootwijk woont, waar wel 275 mensen wonen, in plaats van in het bijna onbewoonde radio Kootwijk. Getverdemme.

Nou is het beest in mij niet vies van een biertje, maar reeds na het eerste tapbiertje in Hoog Soeren, als het serveerstertje mij sprakeloos blijft aanstaren, als ik haar vraag naar het beest in haar, dan wordt het hoog tijd om de zandgronden weer te verlaten. Van drinken, schrijven en schilderen thuis komt vandaag niets meer terecht. Op Roland Garros is het beest in Andy Murray ontwaakt. Hij moet buigen voor Kohlschreiber in de eerste set, en daarna barst de volgende wereldoorlog los. Andy sjokt, brult, slaat wereldballen en maakt unforced errors, hij spreekt met een onzichtbare coach achter hem, verfloekt zichzelf, en zijn moeder, beleeft opnieuw de Dunblane massacre, die een man van hem maakte, en roept zichzelf tot de orde om gewoon te willen winnen. Hij kan het potje vandaag niet afmaken zoals hij het wil.

Het beest in mij is altijd kort gehouden. Eerst door anderen, later door mezelf. Nu ik alweer een tijdje alleen het huis deel met het beest in mij, wordt ie onrustig. Ik praat niet met hem, maar ik hoor hem wel. Hij daagt me uit, zoals Kohlschreiber het beest in Andy uitdaagt, met zijn duitse tennisballetjes. En zoals al die mensen op de Veluwe iets van agressie in mij oproepen. Me oproepen, om het beest in me los te laten.

  • 01 Juni 2014 - 12:52

    Wannes:

    We willen foto's van het beest!

  • 02 Juni 2014 - 00:13

    Gonne:

    Heb je wel een goeie dierenarts?

  • 04 Juni 2014 - 17:08

    Thea:

    Ik kijk heel erg uit naar je komst maar vind het nu ook een beetje eng klinken.......

  • 04 Juni 2014 - 21:58

    Marielle:

    Ik weet nog: je broer Gerard geloofde toch in kabouters?
    Blijf niet te lang alleen. Misschien vast je koffertje pakken?.

  • 07 Juni 2014 - 15:01

    Henkie:

    Jij hebt een beest in je. Bij mij is de beer los!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Paul

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 1161
Totaal aantal bezoekers 379288

Voorgaande reizen:

30 November 2013 - 31 December 2022

Verre reizen, korte uitjes

14 Maart 2022 - 05 Mei 2022

Big Cities & the South

22 Januari 2016 - 31 Maart 2022

In beeld en gedachten

25 Februari 2005 - 30 Juni 2016

Oriëntal Travels

30 November 2010 - 31 Maart 2016

Stads Flarden

30 November 2004 - 19 Maart 2016

Zomervakanties

30 November 2004 - 19 Maart 2016

Tripjes & Datjes

15 April 2011 - 15 Mei 2011

Gordel van smaragd

06 December 2009 - 19 December 2009

Fidel in trainingspak

27 September 2008 - 02 Juni 2009

Abo´s & Maori´s

19 Maart 1956 - 31 December 1999

Het analoge tijdperk

25 Oktober 1986 - 01 Februari 1989

Mzuri sana

06 November 1981 - 05 Maart 1982

Bakra !

11 Juli 1979 - 11 November 1979

Latino america 1979

Landen bezocht: