Wat zie je er goed uit !!

De school van vroeger ligt er een beetje uitgewoond bij. De gevel met de geelbruine bakstenen en de entree met bordes en trap zijn in veertig jaar geen spat veranderd. Daaromheen een plak asfalt met moderne fietsenklemmen, en een aparte scooter stalruimte met een bord "Verboden fietsen te plaatsen". Het stalen hek dat open stond toen we binnengingen, slaat met een harde klap achter ons dicht. In het slot. Met gemene punten en te hoog voor een stramme zestiger als ik om er overheen te vliegen. De gymzaal en de aula zijn weer goed herkenbaar, met oude gymapparatuur, en moderne fris en snoep vitrines in de vrolijk gekleurde aula. We zoeken naar een dunne plek in de heg om via het kerkhof naar de reünie te ontsnappen. Het lukt door de heg te glippen. Grafstenen met oma en opa Verhoeven, en met tante Tonia zijn ondertussen geruimd, en vervangen door andere namen. Er liggen veel Calissen, maar die we zoeken, kunnen we niet vinden. Reden om nog eens terug te gaan.

De asfaltplaat voor La Place staat vol prijzige middenklassers en de laatste klassers staan zich te verzamelen op het bordes van de V&D uitspanning. Haantjes de voorste lopen al met kleine flesjes wijn rond, om zichzelf en elkaar te bedienen. Ik speel grijze oude wijze man. Die rol past me moeiteloos. Ik ben echt in de war door een man met een hoed en een soort omgegepste schapehuid, die zich Antoine Smit noemt, maar die verdomd veel op Giel Meier lijkt. Samen met de grijnzende snor van Cees Hilhorst stel ik de zonderling wat vragen die hij niet goed kan beantwoorden, zodat het Giel echt niet kan zijn. De kliekjes van vroeger hangen net zo bij elkaar als veertig jaar geleden. "Wat zie jij er fantastisch uit Clemens ! Dat zelfde geldt voor Jos Mol, voor Monneke Schildknecht en voor Francis Schouw en Annette Ros. Bij anderen spelen grijs haar en rimpels de hoofdrol. Oude koppen, allemaal nog werkzaam, meer of minder vermogend, maar vooral heel erg gezellig om samen te praten, wat drinken en af te koelen op dat hardhouten buitenterras van La Place. Ik doe een rondje met vier pizza's in ieder 8 stukken, ben binnen 3 minuten los, en concludeer dat er dus meer dan 30 mensen op deze reünie zijn afgekomen. Betha klantje he ? Waar zijn een Niek de Wit, Gert Staal, José van Bergen, Huibie, en zo nog wat hard core laatste klassers, vragen sommigen zich af. Ik zie tegen zessen een flink aantal mensen achter Joke ( bril op het puntje van haar neus) naar binnen schieten om aan een lange tafel verder te praten , met nog een stuk pizza, met wijn, koffie of een appelpunt.

Met een goed gevoel vooraf ( lunchen met Wendele in Mauve ! ) bedenk ik dat de volgende bijeenkomst essentieel anders van sfeer zal zijn. Pensioen, ziekte, of erger zullen dan plaats maken voor de glansrijke loopbaan verhalen van dit moment. Maar de nostalgie zal blijven ?!

Het lukt zelfs om een "forty years ago photo" te vernieuwen. De vier vriendjes poseren met grijze lokken en met verse littekens in hun oude studentikoze pose alsof het niets is. Vage afspraken blijven gelukkig vaag. Geen verplichte zaken of andere opgelegde plichtplegingen. Het was mooi, het is mooi, en dat blijft het hopelijk !

Het was leuk om Renee, Ina, Henk, Dee, Astrid, Maaike, Dick, Clemens, Giel, Henri, Mari-Anne, Monneke, Frans, Menno, Henk, Fakkeldij en Wets, nog een Henk, Carel, Sander, Annette, Cees, al die anderen en natuurlijk Antoine Smit weer even te zien en te spreken !