maiko's en geiko's

Op een zonnige zaterdagmiddag in april is Leiden echtwel op zijn aller aller shabbiest, op zijn sletterigst, en op zijn sportiefst tegelijk. Voordat ik de stad inrijd, ter hoogte van Oegstgeest, spelen keurige heren, op een keurig gemaaid weilandje, naast een plotje met dartelende lammetjes, hun eerste potje cricket van het seizoen. Bij de sportvelden van de Leidsche Hockeyclub spatten meisjes met blonde staartjes en melkwitte benen snoeihard de bal tegen de doelplank van de tegenstander. In de stad zelf rijd ik kortgerokte meisjes met vlezige benen op hun fiets tegemoet, de ene hand aan het stuur, en in de andere de stick of het mobieltje. Het is fijn om weer eens een dagje in Leiden te zijn !

De Leidse Loper is een mooie wandelroute langs grachtjes, oude panden, mooie musea, en sjieke winkelstraten. Ergens halverwege schiet ik de monumentale poort van het Gulden Vlies in ( alles blinkt hier echt in de stad, alles krijgt een erotische bijklank ) en meng me tussen tientallen OSM-en, tussen pensionado's en hun wannabee's. In het voorjaar houden de reisoperators hun voorlichtingsdagen, om met drie tientjes korting lange avontuurlijke reizen binnen alle denkbare continenten aan te bieden en te verkopen. Zware reisgidsen, katoenen milieuvriendelijke tasjes, fotoboeken, grijze echtparen met rugzakjes en wandelschoenen verdringen zich bij de tafels met folders en medewerkers, en ploffen neer bij de presentaties door ervaren keurige groepsbegeleiders. Genieten met een grote G ! Omdat ik vandaag alleen benieuwd ben naar een trip van Delhi naar Peking, en dan nog pas in 2016, ben ik na een kopje koffie, en een gluurkwartiertje in de binnentuin van het Gulden Vlies met twee prachtige eeuwenoude bomen, al weer snel op de wandelroute, en doe een rondje Lakenhal. Hoewel Wolkers in dikke letters staat aangekondigd, hangt er maar één geel vierluik van hem. Maar de afdeling over de lakenindustrie is mooi, en de oude originele toiletten zijn misschien wel de mooiste van Nederland, en kunnen concurreren met de openbare pissoirs van Madeleine in Parijs.

Hoogtepunten van de dag ( Leiden he ?! ) spelen zich af aan de beide weerszijden van de Steenstraat. Het Stadscafe van der Werff grijpt me bij de nek voor een kleine lunch. Met uitzicht op alles wat ik me wens. Studentjes in allerlei soorten en maten, maar vooral die van de foute soort en van de goede maten. Lokale autochtonen aan hun ochtendpilsje, en allerlei jonge goedgeklede allochtonen, vast met rijke ouders, die hier in Leiden op een of andere faculteit, of op een baan met een glorieus perspectief zijn neergestreken. Wat deze stad echt van de andere randsteden onderscheidt is de leersfeer. Boekenwinkels waar een Story of Weekend alleen onder de toonbank wordt verkocht, en dikke leerpillen in de uitstalling staan. Wandel- en kunstroutes met bordjes met een uitleg. De expositie over Geisha's in het Museum voor Volkenkunde kan alleen maar in deze stad een succes worden, en is tot eind mei verlengd, zodat ik er na mijn lunch kan kennismaken met maiko's en geiko's, en al die andere mysterieuse wetenswaardigheden van de japanse cultuur.

Binnen bij Geisha (....) groeit de fascinatie voor deze voor mij toch ondoorgrondelijke mixture van gezellig thee drinken, met een chaperonne de middag doorbrengen, je in het openbaar vertonen, of juist in een private of publieke gelegenheid verblijven, en daar dan een behoorlijk bedrag voor moeten aftikken. Op filmfragmenten vertellen beginnende geishadames, docenten, japanse zakenlui, en vadsige expats over hun fascinatie van deze wereld, die zo ver van mijn beleving van mijn westerse wereld afstaat. Via de shop verlaat ik met mijn verse Memoires boek het museum, steek de Steenstraat maar weer eens over, en bereid me in de late namiddagzon op het terras voor op de reis naar huis, totdat ik weer een dag naar Leiden mag.