Høken met Helma
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
03 September 2015 | Frankrijk, Sarlat-la-Canéda
Een culinaire hakweek. Heb je daar een beeld bij ? Nazomeren op zijn allerbest. Eten bij Dirk. Bonenschotel op zondagavond. Na een dagrit, vertrekpunt in de Morvan, uit het bos, uit het wifidal, langs kronkelweggetjes, met een meer dan aangename stop aan de oever van het Lac de Vassiviere, frans eten met dampende knoflook, met een geurig kaasdessert, de sfeer van de Perigord, op weg naar de Dordogne. Klapzoenen aan de rand van het zwembad. Schouderklopjes voor gastheer en maître Dirk na de bonenschotel met chorizo, en hoerageroep na de zoete fruitsalade met mint en balsamico. Benen op tafel. Languit in bed. Het is droog en warm. Het wordt een geweldige week !
De grote boze wereld, met vluchtelingen uit Syrië, het Nederlands Voetbalelftal, Dafne Schippers, het werk bij Omring, dat alles blijft de hele week uit beeld, om de scheppende Kracht van Kunst niet te verstoren, en de digestie van dagelijkse pracht lunches te bevorderen.
Thea uit Zaandam, Helma uit Winterswijk, Thea uit Maastricht, Peggy uit Brabant, samengekomen op het landgoed van zes hectare van de familie Oud. Mooie mensen, en wij als hun kunstzinnige gasten, samen goed voor wel drie rondjes kris kras reizen om de wereld, met natuurlijk eindeloos lange en mooie verhalen aan de dis, met risotto met spinazie, sappige rollade, en vooral met die geweldige nijlbaars aan het einde van de week, die je zeker doet weten, dat je hier weer terug gaat komen.
Wat kwam ik hier eigenlijk doen ? De boeken uitlezen die op tafel liggen. De kroniek over Woesten, en deel vier van Knausgård. Ik lees ze min of meer door elkaar heen. Soms voor het slapen, of bij het wakker worden, of aan de rand van het zwembad. Tussendoor strek en knijp ik met mijn vingers, die protesteren van het urenlang hakken. Dagelijks spoel ik na een halve dag hakken, schuren, polijsten mijn hemd uit onder de douche, spoel het gruis van mijn lijf door baantjes te trekken in la piscine, en smeer de keel met smintjes en twee kleuren wijn. De ijsbeer ( dank je wel monsieur Pompon ) wordt een bruine beer omdat mijn steen die kleur op wijst, en mijn spaanse kraag van braziliaans speksteen wordt een niet bestaande knoop, in twee prachtige kleuren zwart en groen. Ik zou niet weten hoe woorden de kleuren die tevoorschijn komen zouden kunnen nabootsen. De ene Thea hakt, boort en schuurt woest aan een enorme vlam met een gat, terwijl de andere Thea zichzelf verbaast met een sensueel vrouwelijk reliëf uit een platte steen. Helma vijlt een gifgroene kikker, en een enorm brok donker springstone verandert door het eindeloze hakgeduld van Ellen in een spannende kronkel, dat als een sieraad vormt wordt gegeven. Hakken met Peggy, høken met Helma.
Vader Lex, zoon Dirk, drie (klein)zonen, de naamgevers van de Oudjes, bewijzen dat duurzame en geslaagde integratie van Hollanders in de Dordogne bestaat. Als ik ooit een boek ga schrijven, dan wil ik dat doen tijdens een winter van een maand of zes, in één van de gîtes van La Source. Met nu en dan het gezelschap van Lex en Ellen. En met een afspraak voor een paar warme maaltijden per week, dat natuurlijk ook. Eten bij Dirk.
-
08 September 2015 - 21:34
Peggy Eras:
Hoe mooi kan het leven en scheppende kunst zijn!!!!!! -
08 September 2015 - 22:19
Thea:
Een winter van zes maanden?! Het is Denemarken niet. -
10 September 2015 - 01:09
Lesly Stok:
Leuk om dit te lezen, ik ben er geweest (peggy is mijn zus) en ik heb ook genoten. -
10 September 2015 - 10:48
Henri:
Klinkt fraai! En petje af voor de crea-bea-thea en paul!
Als Kwik en Flupke weer in 't land zijn, willen we er alles over horen, en weer eens afspreken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley