in de ban van de ring

"Handen aan de tafel." "Handen aan het glas". "Glas aan de navel". "Glas aan het oog" " Even kijken, even ruiken, en hoppa !" Met een man of tien, rond een houten tafel, met het glaasje in de rechter hand, worden tien volle borrelglazen palinka met routineuze beweging door tien mannen in één teug achterover geslagen. "Proef dat fruit, heerlijk !" zegt de man, die morgen het prille bruidspaar als eerste zal mogen toespreken. In de loop van deze vrijdagmiddag komen steeds weer nieuwe lachende mensen aan lopen, met een rolkoffertje, of met een vrouw aan de arm, met een huurautootje, of met de trein uit Budapest, of van veel verder. Op hoge hakken, op slippers, op blote voeten of met steunkousen komen ze binnenlopen, vallen elkaar in de armen, stellen zich aan elkaar voor, vragen beleefd hoe de reis was, of informeren hongerig of dorstig wanneer we aan tafel gaan.

Zaterdag 28 mei 2016 geven Betti en Toon elkaar het ja-woord. Die ochtend veranderen decorateurs de boerenhoeve in een romantische trouwlocatie, schieten fotografen honderden foto's van het aanstaande echtpaar, en van de familie en vrienden, die om hen heen hangen, koken hongaren met kruiden en groenten uit eigen tuin een bruiloftsmaal, voor na het ja-woord, als de zon gaat zakken, en als de warmte plaats gaat maken voor wat koelte.

Betti laat zich met een eeuwige glimlach grimeren, kappen, opdoffen en aankleden. Toon zoekt in zijn giletje nu en dan wat koelte in de slaapkamer van zijn ouders. Familie uit Hongarije hangt bij elkaar met zoute kaaskoekjes, en babbelt met hongaarse vrienden uit de hoofdstad, of uit naburige hoofdsteden. Centraal ontmoetingspunt is het koele zwembadje waar mannen met opgetrokken schouders in het water met elkaar praten over hun reis uit Abu Dabi, uit Dallas, uit Den Haag, uit London, Kopenhagen, Budapest en Enkhuizen. Op het heetst van de dag slenteren drie muzikanten het grasveld op, en installeren zich met piano, bas en percussie aan de rand van het zwembad, onder een boompje, zicht op de trouwlocatie.

De ambtenaar van de burgerlijke stand van Köveskál laat zich in het engels aankondigen, en loeit in communistisch hongaars haar korte speech naar het bruidspaar toe. Betti en Toon spreken met heldere stemmen elkaar hun Vow toe, ringen worden aan vingers geschoven, en met een glas in de hand toosten we met alle aanwezigen op het pas getrouwde echtpaar. Het trio speelt Stevie Wonder, afgewisseld met een hongaars deuntje, we zingen Virágom, omdat dat zo hoort !

Aan een lange tafel wordt weer getoost, eendenborst gegeten, weer gespeeched, worden stukjes gedaan en wordt langzamerhand de sfeer losser en losser. De dansvloer is goed gevuld, deejay Csu Csu draait lekkere muziek, mannen die daarvoor willen betalen, dansen de Keteldans met Betti. Een oom, die tandarts is, wordt naar zijn slaapkamer afgevoerd, beneveld door palinka. Het dansen gaat door, tot ver na middernacht. Wat een bruiloft, wat een prachtige drie dagen.

De sfeer bij het ontbijt op zondagochtend is vriendschappelijk en rustig. Mensen, die vrienden voor het leven zijn geworden, wisselen adressen en fotootjes uit. Pakken en jurken, die een nacht op een knaapje in de buitenlucht hebben gehangen, worden weer netjes opgevouwen, en in de koffers gedaan. Sommigen blijven nog een nachtje in Budapest, de meesten gaan in de loop van zondagmiddag weer op huis aan. De oom houdt zich afzijdig. De dromen en het geluk van het jonge paar straalt af op de aanwezige familie en op de vrienden. Nieuwe jonge zwangere vrouwen, die tussen de speeches door hun trotse mannen zijn aangekondigd, worden nog eens gefeliciteerd. Schouderklopjes, kussen, afspraken, een vette hap op het vliegveld, en minstens een week geen alcohol meer. En nog veel langer geen palinka.