in between places

Vandaag heb ik twee stoelen meegegeven aan verhuisbedrijf "Deen is d' ander niet". De verhuizer kwam heel veel kartonnen dozen brengen, en hij heeft blijkbaar iets met oude kantoorstoelen. Laat ze bij een sociale werkplaats in Friesland opknappen. Verkoopt ze waarschijnlijk weer met winst door. Later vandaag wordt de piano opgehaald, verkocht via Marktplaats, aan Stichting Museumboerderij Vreeburg in Schagen. Ze krijgen de kruk en het pianolampje er gratis bij. De volle klank van mijn trouwe Wolfframm, made in Dresden DDR, zal voortaan in de cafewinkel van het museum te horen zijn. Ik mag er gerust nog een keertje op komen spelen daar. Dat doe ik natuurlijk graag.

Gisteren, en de weken daarvoor, hebben al veel bewoners van de Breedstraat hun toekomst ergens anders gezocht. Bananendozen vol boeken zijn naar de buurtwinkel aan de Harpstraat verhuisd. Medische boeken over virologie en de tropen, dictaten en klappers van mijn studie, verjaarde belastingrapporten van voor 2010, en nascholingen en ander papierwerk zijn ingetrokken in een natte afvalcontainer van de stort. Plagiaat schilderijen van Klimt en Hopper, zeestudies van Richter, en een grappig Bessie drieluik zijn geplet in de pers van het restafval. Het doet zeer, en het maakt me blij tegelijk.

Nadat ik met Joep, een werkstudent uit Eindhoven, de witte grote eettafel uit onze achterkamer en de vier bijhorende stoeltjes, in het busje van Second Luxury heb ingeladen, sluit ik de voordeur en kijk de gang in met de gedachte, of ik de drie marokkaanse hanglampen ga verkopen, of dat ik ze toch maar mee zal nemen, mee naar morgen. Voordat ik kan kiezen belt Joep weer aan, en vraagt of ik kan helpen om het busje te starten. We draaien het sleuteltje rond in een dolgedraaid contact naast het stuur, ik duw met de buren het busje de halve straat door, maar starten ho maar ! Uren later wordt het busje met zijn kostbare lading weggesleept door een bergingsbedrijf. Nostalgische spullen van een kwart eeuw Enkhuizen, en weer andere spullen van nog langer daarvoor, zoeken hun weg naar nieuwe eigenaars, of belanden in een kringloopwinkel of afvalcontainer. Neven en nichten hebben geen interesse in mijn materiële verleden, de zonen zijn meer en minder selectief met hun wensen, en nog best een behoorlijk deel gaat emigreren naar een winkel en loods op Schiermonnikoog. Voor hergebruik, voor de wereld van de kunst en het theater, of gewoon omdat het toch net te zonde is, om zomaar weg te gooien. Vogels die tientallen jaren geleden hun vorkbeentje aan mij hebben geschonken, die ondertussen ruimschoots aan hun derde of vierde leven zijn begonnen, geven hun borstbeen nu eindelijk als wishbone trash terug aan de aarde. Ik twijfel hardop of de mensenschedel en de koeienkop die ik nog heb, niet dezelfde bestemming verdienen, maar de zoon in de spullenloods op Schier heeft zijn vinger opgestoken.

Morgen wordt met handtekeningen het niemandsland betreden tussen toen en straks. Met de blik naar voren is het veel makkelijker om het verleden los te laten. Met mensen op straat praat ik over de gebeurtenissen en de anekdotes die hier zullen achterblijven. Met de filmclub vrienden van De Drom wordt na een druk weekend weer een keertje dag gezegd, en wordt vooruit gekeken naar daar. In between places. Heel veel mensen lachen, feliciteren, zijn jaloers, of zouden wel mee willen. Het lijkt wel of iedereen iets met Bergen heeft, of denkt te hebben. Oude buren uit de Breedstraat blijken straks in Bergen bij ons om de hoek te wonen. Overbuurvrouw die naar de Achterhoek is verhuisd, is telefonisch blij verrast en spreekt maar vast af, om elkaar daar te treffen. We hebben er ongelooflijk veel zin in, al is het enkel maar om niet meer elke ochtend elkaar om een uur of 5 te bevragen of er is geslapen, of dat er in gedachten is geregeld, verbouwd, formulieren zijn aangevraagd, en of de vakantieplannen op korte en lange termijn naar behoren zijn aangepast.

Over dat laatste volgende week meer nieuws. Als op dat moment de afvalcontainers in Bergen met vooroorlogse elektriciteit bedrading en met vergeelde gipsplaten worden gevuld, zitten Thea en ik met een boek in de ene en met een cocktail in de andere hand op een eiland. Wandelschoenen en stokken mee !