Sommerhus
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
03 Juni 2018 | Denemarken, Frederiksværk
Zojuist ben ik met mijn zoon om de rots in zee gezwommen. Het lukte net niet om er op te klimmen. Vogelpoep en glibbermossels bleken sterker, dan de motivatie om staande op de rots naar het Sommerhus op de klif te zwaaien. Geen foto vanaf het terras, dat uitkijkt over het Roskilde Fjord. Kan een terras uitkijken over een fjord ? Vast wel. Terrassen zijn gemaakt om uit te kijken. Tenminste: klifterrassen dan. Het huis dat tot en met de langste dag van het jaar de wereld in een notedop huisvest. Het Sommerhus dat doet denken aan de villa van destijds, op Curacao. Toendertijd een maand of meer, met meereizende puberkinderen. Nu een maand of minder, het kleinkind achterna reizend. Het kleinkind dat net vóór zojuist een flinke kwak moedermelk uitbraakte, en bij het oppakken de plas liet lopen. Welkom in de familie. Het kleinkind dat zojuist in het wastafeltje van het Sommerhus door de zoon en de opa werd opgefrist, en in een droge warme handdoek werd gewikkeld. Mooie momenten, wachten tot vandaag of morgen de stomp van de navelstreng afvalt. Een nieuwe generatie, een verse tak aan de stamboom.
Deze trip is voor mijn gevoel geen vakantie te noemen. Valt ook niet onder het begrip reizen. Het is stekken, wortelen. Het ondergaan van herschikkende familiebanden, die deels abrupt, en deels geleidelijk blijken te gaan. Mijn vrouw, zijn moeder, die oma wordt, blijft voor mij dezelfde, overziet in haar blik en gedrag een grotere kudde dan tot nu toe het geval is. Een kudde met een nieuw jong erbij. De verse moeder, zijn vriendin, lijkt in de periode van zwangerschap en na de bevalling, met mij een bloedband te krijgen. Ik sta erbij, het gebeurt zomaar. Wonderlijke ervaring.
Het Sommerhus staat op een klif, aan een enorm fjord. Het is deze week onwaarschijnlijk zonnig en warm. Openstaande deuren en ramen laten overdag een zwoele, en ‘s avonds een koele zeebries door het huis waaien. Meegebrachte boeken, en gin tonic en wijn, en natuurlijk schilderspullen, moeten de aandacht afleiden. Dat we hier natuurlijk niet alleen zijn, om kindje te wiegen. Dat er ook altijd de kunst en de kultuur is. Natuurlijk. We kijken naar zonsondergangen, naar Louisiana, naar gekke deense gewoontes, naar mijn eigen gekke familie, en naar het nieuwe appartement in Kopenhagen. Ik kijk mijn ogen uit. Naar de verse jonge moeder, naar mijn zoon, die nu vader is, naar haar, die nu oma is, en naar haar, met die kleine beweeglijke vingertjes. De familie verwijft. Het is goed.
-
04 Juni 2018 - 18:02
Kees:
De navelstreng is er vandaag afgevallen -
04 Juni 2018 - 19:15
Henri:
Mooie woorden Paul, dit is zoals geluk ruikt.
Big Hug (ook voor Thea & Kees)
Henri -
08 Juni 2018 - 21:25
Marianne:
Gefeliciteerd Paul en Thea. Wat mooi. Wat fijn. Ik weet nog dat Kees er net was. En nu papa. Liefs Marianne -
14 Juni 2018 - 05:46
Marielle:
Kus kus kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
