kunst of kitsch

Plukjes mensen in mijn huis. Vaak zijn het twee vrouwen, soms zijn het vriendinnen, of ze doen iets met kunst. Bij het binnenkomen betrap ik mezelf op rubriceren op uiterlijke kenmerken. Anderen verraden zichzelf al bij het binnenstappen. Groepjes van vier personen blijken vaak twee stellen te zijn. Vier fietsen op het pad, dure fietsen, e-bikes met fietstassen. Mannen met de handen in de zakken, vrouwen met een permanent, of met een geknoopte sjaal in het haar. De kunstvorsers hebben de catalogus of de routekaart van de K10D in de hand. De huizenkijkers lopen aan de kunst voorbij, direct door naar het achterraam. Bekijken de achtertuin. Brutaaltjes maken spontaan een opmerking. Beleefden maken een verontschuldiging om als onbekenden in mijn woonhuis rond te komen kijken. Ik por mensen op om reacties te ontlokken. De meeste gesprekjes zijn aardig van toon en algemeen van inhoud. Opeens komt er nu en dan een echt gesprek op gang. Over kunst en over kitsch. Over originaliteit en over commercie. Over iets unieks of over meer van hetzelfde. Op de laatste zaterdag van de tiendaagse maak ik de balans op. Alles is kunst. Ik heb een miniatuurtje onder de snelbinder van mijn fiets met Alles is liefde. Loop door de gymzaal van de scholengemeenschap in Bergen. Oude mensen met een bril op de neuspunt, en met de veiling-gids en een bloknootje in de hand. Ik taxeer een krijttekening van Colnot ( Arnout hè) en een gouache van Leo Gestel op de gidswaarde, op naamwaarde en op mijn hebzucht. Een oliedoek van de eerste, van een boer met koeien in een donker bos lijkt mij wel wat, maar de startwaarde schrikt me af. Een blote dame in grote groene streken op het doek gezet doet mij eigenlijk meer. Net als de kunstenares trouwens. In de brandweer kazerne van Bergen krijg ik een wijntje aangeboden, omdat ik als een potentieel kooptarget wordt opgemerkt. Praten met de maakster en praten met een restaurateur die een Wiegman opleukt. Kunst en commercie gaan prima samen. Kitsch en commercie trouwens ook. Ik voel me prima, zowel bij de oude meuk als bij de Oerol rommel. Goed ambachtelijk werk mag best kunst heten. Goede kitsch ook. En wat soms als kunst wordt beschouwd, en door de elite als zodanig wordt becommentarieerd, dan kijk ik liever even de andere kant op. Alles is kunst. Zolang het maar deugt en oprecht is. Daarmee valt Andre Rieu weer buiten de boot. En blijven -kwa muziek- Wies, Jan en Cherry moeiteloos binnenboord. The battle is een mooie speed-schilder-wedstrijd zonder winnaars en zonder verliezers. Kunst en kitsch zijn naadloos met elkaar verbonden. Meerdere ogen trekken de eigen grenslijnen. Of juist niet.

Alles komt bij elkaar in een boerderij net buiten Bergen. Tien kunstenaars, in een collectief verbonden, maken wat zij mooi vinden. Denk ik. Het roept bij mij bewondering, een glimlach, schudden van het hoofd, of een beleefde aanmoediging op.
Zondag was het alweer de allerlaatste dag van al dat moois, na vijven maken we met bier en met vette loempia's in het paviljoen naast de Ruïnekerk de eindbalans op.