Op stiletto’s langs de rand

Het is laat in de middag, of vroeg in de avond, de zon staat nog halfhoog te branden. Heeft nog geen zin om af te zakken in de griekse zee. Restaurantjes en bistro’s, terrassen en uitzichtpunten, witte hot spots met de blik naar het westen maken zich op voor de dagelijkse sunset van de Caldera. Gedekte tweepersoonstafeltjes en voorgekoelde wijn, die op handkarretjes wordt aangereden, en kleine smaragdgroene pools met hangende mensen aan de rand, sommige met een strohoed op, markeren de overgang van de middagzon naar de zwoele avond die voor ons ligt.

Noem het toeval of noem het geluk, ons piepkleine voorzitje, met zicht op een zeerots, en weer een klein eilandje daarachter, met rechts op de noordpunt van Santorini het plaatsje Oia, is nou net toevallig zo een plek die in boekjes staat genoemd als de plek waar de mooiste zonsondergang van de wereld te zien is. Met naast ons zitje het trappetje naar het toprestaurant The Athenian House. Hier serveert men in shifts om 19 uur ( met een dalende zon die sissend in de zee dooft ) en om 21.30 uur ( met zicht op een flonkerende rotswand: honderden witgele lichtjes, tientallen verlichte zwembadjes ) het allerbeste griekse eten. Volgens Tripadvisor.

Wie gaan daar nou zoal eten ? Het blijken vooral well to do amerikaanse honeymoonstelletjes te zijn. Mannen in linnen broek en een strak shirt, de credit card in de borstzak, dametjes met lange haren, in openhangende avondjurken, die van onderen naar boven bruine benen laten zien, hier en daar een opbollend buikje ( the late honeymooners so to speak ) met daarboven de feestverpakkingen. Trots en glamoureus uitgestald, in alle soorten en maten, met een strenge jury op het kleine zitje, naast de trap naar het toprestaurant. Wij dus.

We jureren op het komen aanlopen, vaak op hoge stiletto’s, balancerend over de ongelijke basaltblokken in het asfaltpaadje. De fotosessies voor ons, met ondeugende kijkjes over de schouders, saaie selfies van stelletjes, tot schitterende italiaanse wapperende manen van mooie meiden, tot de groepsfoto van een drie generatie familie waar de pappachinees met zijn extended family voor onze neus staan te poseren. En tegen negen uur komt al dit moois weer met opgetrokken avondjurken van het trappetje naast ons naar beneden. Wij eten brood met kaas en tomaat, drinken water uit longdrink glazen en een Mythos biertje uit een cocktailglas. Het is feest.

En als ik met een glas water in mijn cocktailglas over de donkere zee staar, met duizenden lichtjes om me heen, en lichtjes aan de overkant op andere eilandjes, dan is het vakantie. Een cruiseschip in de diepte, badend in het licht, vaart weg in de donkere nacht, naar Istanbul of naar Venetie. Een italiaan vraagt of wij zijn lege fles willen opruimen ..... Grazie mille, you are the best ! ... en loopt met zijn verovering, ieder met een laatste glas in de hand, verder over het randje van de Caldera.
“What are you drinking ?” vraagt een overduidelijk welgestelde amerikaan in een hawaii shirt, wijzend op mijn halfvolle waterglas. Na een kort praatje haalt hij een heupflesje uit zijn broekzak, en wenst mij het allerbeste. “You’re my friends” en draait het dopje los van het glazen flesje. Thea bedankt, en ik laat mijn waterglas bijvullen met uitstekende raki. De vakantie is begonnen.