cash or card ?

Op de veerboot van Mykonos naar Delos overbrug ik 'forward to the past' in minder dan drie kwartier de kloof tussen het moderne Griekenland en het oude Hellas. Tussen nu en toen zit 2300 jaar. Mensen wat een cultuurschok. Delos is een klein onbewoond eilandje, waar onderzoekers en studenten in lage gele stenen huisjes bivakkeren, en die elke avond en nacht de hele oudheid voor zichzelf hebben. Een stad uit 300 voor Christus, met paleizen en tempels, markten en waterbeheersing, met mozaïeken en een klein museum. Daar staan de pronkstukken die zijn opgegraven uit de grond. De beroemde zeven leeuwen staan op een rijtje uit de zon en de wind, en op het originele terrace of the lions staan nu replica's op nieuwe natuurstenen sokkels. Het is heerlijk om je in die oudheid te wanen, vergelijkbaar als een wandeling door Pompeii die ik eerder maakte, maar hier heb ik toch wat meer fantasie nodig, omdat er minder over is van wat ooit was. Deze zomer wordt het eiland opgeleukt met een vijftigtal werken van Gormley ... jullie kennen hem wel, van de poepende man, aan het begin van de Houtribdijk, tussen Lelystad en Enkhuizen. Naast het kleine museum op Delos staat het Delos Café er troosteloos en leeg bij: geen nering, geen water, de duizenden toeristen die dagelijks over het eiland worden gejaagd hebben een krap tijdschema. Heen met het bootje van 9 of 10 uur, slenteren over het eiland, al of niet met gids, en vroeg in de middag terugvaren naar Mykonos. In de new port van Mykonos liggen vandaag vier enorme cruiseschepen, en allemaal gaan ze deze ochtend naar Delos. Deze middag gaan ze allemaal achter de aziatische gidsvrouwtjes met een bordje MSC1, of met een omhooggestoken onuitgeklapte paraplu, in ganzenpas door het oude Mykonos stadje ( "Look, windmills, fabulous !"). Vele keren hoor ik die middag "be back at the ship definitely at 17.30 hrs, it is your last opportunity for captain's dinner !" en inderdaad stroomt rond die tijd Mykonos leeg, gaat de feestverlichting aan boord aan, en varen de meeste schepen in het donker uit, naar de volgende stopplaats van een fantastische 'mediterranean cruise'.

Als ik twee straatjes zijwaarts uit de route van toeristenwinkeltjes stap, en verderop ook de dure merkwinkeltjes achter me laat, is er opeens rust. Een late lunch in Caesar's met een halfje wijn en wat flauwe praatjes maakt het nog een leuke dag van zowel de oudheid als het moderne leven. De uitbater runt Caesar al 37 jaar, en kent het klappen van de zweep. Hij toont lichte teleurstelling als ik met mijn Visa kaart wapper op zijn vraag "cash or card" en begint aan een mooie monoloog over President Disselblue die het leven van de gemiddelde Griek er niet leuker op heeft gemaakt, en dat hij harde euro's leuker vindt dan die van plastic 'to escape some taxes"' De ouzo als afscheid is 'on the house'

Een geheel andere kant van Mykonos ligt verscholen in de baaitjes langs de kust van het zuiden en het noorden. Een paar van die baaitjes zijn het bezit geworden van beach clubs en van hen die daar graag verpozen. Wij dus. Het mooist vond ik wel PBH, de afkorting voor Paraga Beach Hostel, the place to be voor meisjes die hun broekjes tot ver in de bilnaad hebben opgetrokken, en voor jongens die allemaal een George Michael imitatie doen. Petje achterstevoren op, glimmende zonnebril, halfgeschoren baardje en de merknaam van de onderbroek net boven de bermuda rand uit. Daar zit ik dan met mijn Hema ballenknijper en mijn Polaroid zonnebril, waarvan nog maar één glas reflecteert, en het andere matte glas de zon ongehinderd doorlaat. Dit PBH heeft een zo fijne chillsfeer ( en redelijke prijzen, Peter, met gratis parkeren, als je een consumptie neemt !) dat ik de discussie 'cash or card' wel weer wil aangaan. Bij het onderhandelen in Panormos Beach komen we niet eens zo ver, want een overmatig opgemaakte vrouw, in een champagnekleurig wapperkleedje met een split tot boven de heup, vraagt ons $50 per persoon voor het binnenkomen van deze patjepeeër club. Dat doen we niet natuurlijk. Dan verpozen we liever in onze eigen accommodatie Athanasia, met sfeerkamer en laten we het 'een aparte sfeer' noemen. Thea heeft daar op haar Wordpress blog een mooie indruk achter gelaten. "Would you like to be my Facebook friend?" vraagt Hotlips tegen de tijd dat we Athanasia gedag zeggen ? "If you come next year again, I will give you a good price for a room" ...... als President Disselblue dat maar niet hoort !