….. saving nickles, saving dimes ….

Mijn spreekbeurt gaat over Amerika. Ik heb dat gekozen omdat papa en mamma daar nu samen op reis zijn. Zij noemen de oude indianen native americans, donkere mensen afro americans en kleine mannen en vrouwen noemen ze latino’s. Amerikanen hebben vaak een grote auto en een grasmaaier waarmee ze elke week over het gazon rijden. Ze wonen vaak met heel veel bij elkaar in de stad, in grote hoge wolkenkrabbers. Mijn papa en mamma rijden met een blauwe Jeep rond. Door het zuiden van Amerika waar vroeger heel veel slaven op de katoenvelden werkten, of op een suikerplantage. Dat zijn nu hele grote akkers rondom een groot huis, waar oude dametjes als vrijwilligers vertellen over hoe het was voor de burgeroorlog. Als ze vertellen over deze tijd, dan gaan hun verhalen nog vaak over they en us, maar ik begrijp niet helemaal wat ze daar mee bedoelen. Er is een huis in Longwood in Natchez dat vanaf de eerste verdieping nog veel hoger had moeten worden, maar omdat de eigenaar een Deen was, en de bouwvakkers uit het noorden kwamen om te bouwen, is het opeens gestopt en nooit meer afgemaakt. De meeste van die plantages staan langs de oevers van de Mississippi. Als ik alles een beetje goed begrijp was het zowel voor als na die burgeroorlog een hoop haat en nijd. Die probeerde vriend met die te zijn, en dat kon dan weer niet. Er was ook nog iets met de mikmak indianen, maar dat heb ik alleen onthouden omdat die zo een leuke naam hebben. Na de burgeroorlog waren de slaven vrij, maar dat was eigenlijk alleen maar alsof. Ze woonden in kleine hutjes en moesten lang werken, en hadden een schuld bij de baas voor eten en wonen. Na de oogsttijd werd dat verrekend, en bleken ze toch nog schuld te hebben. Als ze dood gingen, dan kregen de kinderen de schuld. Eigenlijk kregen ze volgens de wet tot 1983 de schuld, want pas toen is het ‘share cropping by law’ afgeschaft. Dat is toch al gauw meer dan 150 jaar na het afschaffen van de slavernij zelf.

Rijke amerikanen zeggen over de oude import engelsen dat ze alleen maar grote huizen willen, dat donkere mensen een grote auto willen en dat de import fransen in het zuiden alleen maar meer eten en drinken willen. Terwijl alle amerikanen grote auto’s en huizen hebben en de hele dag met plastic bakken met eten rondlopen en met een beker met koude cola. De meeste amerikanen zijn nog dikker dan mijn vader en mijn moeder. Soms zelfs wel dikker als pap en mam samen. Over de politiek moeten jullie maar een ander keertje aan mijn vader of aan mijn ome Tony vragen.

Nu ga ik nog een paar foto’s laten zien. De filmpjes met oude muziek staan trouwens op facebook, want ik kan ze zelf niet op dit blog opladen. Het belangrijkste van deze spreekbeurt is dat jullie begrijpen dat al dat gedoe in het zuiden van Amerika wel de mooiste muziek van de afgelopen honderd jaar heeft opgeleverd. Zegt mijn vader. Niet alleen mooie rockers en filmmuziek in de grote stad, ook echte cowboymuziek in Nashville en de blues langs de Mississippi. Arme jongens die beroemd worden. Dat is het allermooiste wat je in Amerika kunt bereiken. Dat was mijn spreekbeurt.