Wishful thinking

De wintertijd is aangebroken. Vannacht droomde ik (met een extra bonusuurtje) over een lange reis door een half dozijn Staten in het zuidoosten van Amerika. Niks geen swing states. Het is het voorjaar van 2021. Trump heeft de verkiezingen verloren, Biden is bezweken aan Corona, mevrouw Harris heeft tijdens haar eerste 100 dagen een goede indruk achter gelaten. Ik sta op Pennsylvania Avenue, pal voor het hek, en maak een selfie met het Witte Huis achter me. Morgen met de Amtrak naar New York. Eergisteren heb ik de 19ft camper ingeleverd. In een paar weken vanaf Nashville via Chattanooga en de Great Smoky Mountains en via de oostkust naar waar ik nu ben. Bossen, rivieren, kampvuurtjes, rednecks, en langzaam van de sfeer van the seventees naar het meer modieuse USA van het heden.

Nu ben ik bezig met een playlist, met muziek die de reis van straks gaat begeleiden. We beginnen met een weekje Chicago, de stad, de jazz, de architectuur, Lake Shore Driving met Duran Duran, of Sweet Home Chicago van de Blues Brothers, of gewoon Chicago van Graham Nash of Kiki Dee, of het allerbeste van de groep Chicago. Is een week in begin april genoeg voor de stad en uitkijken over Lake Michigan? Ja toch?

Als de Amtrak nachttrein de volgende ochtend aankomt in Memphis is het meteen raak. Mannen met cowboy hoeden, platinablonde country girls die hot coffee en burgers serveren. We nemen intrek in een soort Elvis memorial prethotel, met excursies naar Graceland overdag, en een vreselijk slechte Elvis imitatie in the late night hotel bar. De playlist loopt lekker vol: I’m going to Memphis met Johnny Cash, Back to Memphis van Chuck Berry, of gewoon Walking in Memphis van Elvis of Cher. Top !!

Met een cabrio tuffen we zuidwaarts, terwijl de rivier soms rechts, dan weer links van ons mee meandert. De allerbeste tussenstop voor een paar dagen lijkt toch wel Clarksdale. Geboorteplaats, place of fame, of opnamestudio van types als John Lee Hooker, Sam Cooke of Ike Turner. Verder rijdend naar het zuiden snuiven we katoen- en tabakspollen op. Veel watervogels te zien, en aan de overkant van de eindeloze Mississippi ligt een krokodil. Met Pussycat op de radio houden we hem op afstand.

Zeelucht, bier, vette cajun hap, smalle straten met pubs en restaurants, en landhuizen met gietijzeren balkons. Elke dag ( vanaf het middaguur) moeten straatmuzikanten tegen elkaar opboksen om de aandacht van de duizenden toeristen te trekken en tegelijk de concurrentie van bluesbandjes bestrijden die mij door de open deuren van saloons en clubs met toffe muziek naar binnen lokken. Moeilijk, het is erg moeilijk om een beetje bijtijds naar de hotelkamer te gaan.

Weg uit al dit moois, verder langs de kust, naar het oosten, de rivier mondt met vele vertakkingen uit in de Golf van Mexico. Ik staar over het water. Mooie herinneringen die zich aan de horizon verborgen houden. Recht aan de overkant moet ergens Yucatan liggen, en wat meer naar links het geweldige westpunt van Cuba. Nog verder naar links gaat de kust waar ik sta over in Florida. Vanaf deze plek nog een tussenstop maken in Biloxi (moet natuurlijk op de playlist) en dan koersen we wat meer naar het noorden, twijfelen over Georgia ( on my mind, Ray Charles, of met Gladys in the midnight train !) en kiezen voor plaatsen als Birmingham, Knoxville en natuurlijk Nashville. Tips voor de playlist zijn zeer welkom Zoek maar eens op You Tube naar Andrew Sisters met Chattanooga Choo Choo en dan word je vanzelf blij. Zelfs in de wintertijd van de komende zes maanden die nog voor ons ligt. Eerst Trump weg, en het vaccin wereldwijd beschikbaar !