Thea Vaucluse

Halverwege de maand augustus komt leven als een God in Frankrijk wel erg dichtbij. Uit jezelf 's ochtends wakker worden om een uur of negen, met een egaal gebruinde liefde van mijn leven naast me, en naar de stilte luisteren, of de badkamer verderop in gang nu wel of niet bezet is. Als dan de volgende ontdekking is, dat een paar van mijn kinderen al naar het bakkertje zijn geweest, en met verse koffie en met croissants en pains des raisins, op mij en mijn muze wachten, dan kan ik niet anders verzuchten, dat die God het nog niet zo slecht geregeld had. De verjaardag van Thea op maandag 13 augustus begint al op zondagmiddag met waterballonetjes en een supersoaker. Het is stil rond de Villa. Hoewel ik licht reis, wordt mijn tasje spontaan door anderen gedragen. Dat klopt niet. Uit struiken rondom mij en uit het bovenraam wordt ik bekogeld met water en met geschreeuw. De avond is lang en loom. Wannes is nog nooit zo bruin, en Klasiena is nog nooit zo blond geweest, omdat zij al een paar weken in Frankrijk rondreizen. Fido Didoo is vanuit Kopenhagen overgekomen voor deze gezinsreunie. Dit weekje familiebad is voor hem de opmaat naar nog twee weken graven in Italie. Binnen de kortste keren is de tafel, de rand rond het zwembad en zijn de slaapkamers in het huis bezaaid met rondslingerende kleren, en met de snoertjes van de vele I-pads en mobieltjes.
Als tegen middernacht de cicaden hun gekraak abrupt afbreken, heeft Wannes opeens het lichtknopje van het zwembad gevonden. Hilariteit. Geplons in het water, bommetjes en gespetter. Het licht in het zwembad en de golvende reflecties van het water lichten op tegen de heesters rondom de rand. De hemel is helder en bezaaid met sterren, met knipperende vliegtuigen, met snel overtrekkende satellieten en zelfs een enkele meteoriet. Goed werk God. Alle zonen blijken borsthaar te hebben. Mijn echtgenote en de vriendinnen van mijn zonen hebben weer andere kwaliteiten. Rond middernacht wordt het stil in Villa Vaucluse. Ik vraag aan God om meer van dit alles. Maar waar hij vandaag zo ruim was in het toedelen van wijn, weib und gesang, zo bezuinigt hij deze keer op het rondstrooien van een handje slaapzand. Dat haal ik dan morgen maar in.

Een volgende dag in Frankrijk eindigt bij de plaatselijke brasserie. God heeft niet voor ons gekookt, zelf hebben we geen zin, en daarom laten we het Francois a la Place maar doen. Brochettes met heerlijke crevettes, een ratatouille van gekruide groentes en een frisse salade met van die heerlijke vleestomaten. Karaffen met wijn voor nog geen tientje, en plat water in vrolijk gekleurde flessen met een Grolsch sluiting. Dan is slapen opeens een makkie natuurlijk. Toon probeert al dagen iets te organiseren van een korte voordracht van wat ons bezig houdt, en wat onze plannen zijn. En van mijn creatieve workshops komt ook al niets terecht. Om over de aqua-gym van Jeanine nog maar te zwijgen. Een weekje met je gezin naar een villa in Frankrijk. Waar je kinderen opeens borsthaar en weer andere kwaliteiten hebben, en waar iedereen, die je al zo lang en zo goed kent, in deze omgeving en weer op een andere manier, je nieuwe vrienden worden.

Vandaag is het weer zo'n heerlijke zonovergoten luierdag. Een paar kinderen zijn een toertje in de omgeving aan het maken. Ik werk mijn blog bij, en ga nu een stukje zwemmen, en ik zie wel wat de rest van de dag mij brengt. Goed werk God ....