inspirerend

Na tien dagen ontkomen aan de verdrinkingsdood, en twee nachten bijslapen, ben ik weer in staat om te typen. Wat een belevenis. Met korte flitsen en wat fragmenten ga ik u een beeld schetsen wat de Kunst Tien Daagse in Bergen is. Een onstuimig openingsweekend, met een ontdekkingstocht op de fiets, langs de Karperton, waar een violiste met blauwe koude handen tonen uit haar altviool probeert te toveren. Langs Duitse bunkers, waar een gitaarduo tokkelt en ragt, een spannende salsa of een eigen nummer, en langs mannen met saxofoons en bellofoons. Prachtig. Waar ik met burrie Hetty onder de paraplu naar het verregende openingsspektakel van De Aardlander kijk, en aansluitend wordt opgenomen in een culinair diner in de Ruinekerk, met hotemetoten en kunstenmakers, en met bij-de-han-te serveersters, en een solist op contrabas. De nazit op zaterdag bij Andre Fabels' is nog beter, met Dirk en Ineke, met knapperige garnalenkroketjes en tapbiertjes, die er voor zorgen dat ik opeens over meer Swahili kennis in mijn onderbewustzijn blijk te beschikken, dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden.

Met zus Marielle trap ik naar de zee, beklim ik de duintjes van Blooming en van Huize Glory, en geniet van keramiek en brons van Joop Koopman, van de Nieuwe Lichting met Klasiena Soepboer, en van Joshua in een tuin op de Eeuwige Laan, die kolibries en olifanten, fantasievogels en een zomerhuisje in een paradijselijke tuin bijeen gebracht, tot een Utopia transformeert.

In het Parkhotel schilderen Erik en andere kunstenaars mooie erotiek op grote en kleine doeken, en stap ik kunstkamers binnen die mij het gevoel geven dat ik bij een vreemde vrouw de slaapkamer binnen loop. Afkoelen in de Petrus en Pauluskerk met recent Art Nouveau-achtig bronswerk van Martin Hogeweg. Nog een tweede keer terug om de kaketoe en de kat nog een keer te bewonderen. Aan het einde van een zitdag thuis, of na een toertje kunstsmullen in het dorp is er altijd wel een verzetje. Zeg maar verzet. Wat te denken van de massieve smeedijzeren objecten in de hal en buiten op het terrein van Minus. The Monkeys die in een hal vol veelzijdige schilderkunst met een buffet van jewelste om de aandacht strijden bij de opening van Lokatie Groen 11. Dan pakken wij met Lokatie Groen 23 wel kleiner uit, maar ook bij ons zijn er dagelijks minstens 50 bezoekers, en verlaten zij allemaal enthousiast ons huis, met een indruk vol kannenkunst, en met een knuistje vol pepernoten.

Met Gon en Els beland ik bij Katja Hoogeboom, waar met dikke klodders vette olieverf vorm wordt gegeven aan vuurrode lippen en staalharde ogen. Je moet toch wel gelukkig zijn als je aan De Voert kunst mag maken. Op een namiddag land ik met Thea bij de wijnproeverij van Ad en Wilma. Kleine slokjes vocht, met grote nog nat riekende doeken met sfeerbeelden van de natuur in harmonieuze kleuren. En dat alles in een atelier dat uitzicht geeft op de mooiste achtergevel die ik deze week gezien heb, en andersom.

De slotbijeenkomst, met korte praatjes en een trotse man van, wordt onverwacht opgeleukt met franse liedjes van Piaf en Brel, door Cees Oud op trekzak en zang van Marit Verwer, met een slavenband om de bovenarm. Beiden beschikken over een aanstekelijke charme van presenteren, zowel tijdens de chansons, als tussendoor. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de echte afsluiter van de Kunst-10-Daagse: Wies en de Liefde, poëtische popmuziek, in een oude franse stadsbus, met korte gedichten van Friesland tot Ierland, en goed klinkende pop met puike teksten, waarin Wies ( "Neem mij dan !" ) smaakvol vocaal door een trio op gitaar en slagwerk wordt genomen. Tot vorige week moest ik nog steeds wennen hoe dat wonen in Bergen nou eigenlijk in zijn werk ging. Nou, zo dus !