DownSouth
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
12 December 2008 | Australië, Esperance
Hoewel Tim-Tams door toeristen wel de lekkerste ontdekking van Australie worden genoemd, kan ik jullie vertellen dat Butternut Snaps ( overigens van dezelfde fabrikant ) mijn favoriet zijn. Ook na de tweede rol. En als we het toch over de essentie van genieten hebben: de allerlekkerste meiden in Australie komen uit Nieuw Zeeland: die drinken minder alcohol, hebben geen tattoos, en je verstaat ze nog beter ook. Het afscheid uit het tropische mijnstadje Tom Price kostte me meer moeite ( en gebak, en meegebrachte hollandse souvenir-shit ) dan ik had gedacht.
Het was een leuke en leerzame plek met goede dokters en inderdaad lekker veel nurses uit NZ....
Vijf weken blijkt al genoeg om te aarden.
Precies honderd jaar geleden werd met paard en wagen, en met schop en kruiwagen, een dikke leiding aangelegd van Perth naar Kalgoorlie. Om het water van de kust naar de 600 km verder gelegen goudvelden te stuwen, werden onderweg enkele pompgemalen gebouwd. Nu is de TGV van Amsterdam naar Parijs geen landschapsmarkering om trots op te zijn, maar deze golden pipeline is echt foeilelijk. Toch ontlenen de Great Eastern Highway, en de oost-west spoorlijn, en de plaatsjes rond de pompgemalen heen, hun bestaan aan deze waterleiding. Toen na de opening in 1908 en een week pompen er nog geen water uit de leiding kwam, heeft de wanhopige ingenieur van dit kunststukje, de risee van de goudvelden ondertussen, zich aan een boom verhangen, en prompt stroomde 10 minuten later het water met grote golven uit de kraan in Kalgoorlie. Ze lachen er nog steeds om.
Halverwege die rit werkte ik een weekje in Kellerberrin. Een solopraktijk voor zo'n 1000 noodruftige tarweboeren, in een setting, die erg deed denken aan de situatie zoals ik die twintig jaar geleden in Enkhuizen aantrof. Een strenge donkerbruine praktijk met veel papiertroep en een computer die alleen gebruikt wordt om te declareren. Het leven ( en werken ! ) in deze regio is niet aantrekkelijk. Het voelde als een weekje retraite, met mijn woonplek in de B&B van de plaatselijke pastorie. Een oud krakend bed, een ceiling fan, en 4 plakjes Weetabix met vette melk als ontbijt. Genoeg geklaagd.
De rit naar mijn laatste werkplek aan de zuidkust is lang. Daarom maak ik onderweg halt bij Wave Rock Motel. Ik moet denken aan de film Hairspray. Een grote blokhut en een barak met wat kamers waar je kunt slapen. Wave Rock is een fascinerend stuk overhangend rots in de vorm van een golf die bijna breekt. In het wildlife park ernaast zie ik mijn eerste koala, en alle soorten kangoeroes die je maar kunt bedenken krijg je er gratis bij. De volgende dag bereik ik laat in de middag het strand van the Southern Ocean. Wat is toch die geheimzinnige gelukzaligheid die je overvalt, als je de eerste keer uitkijkt over een oceaan die je nooit eerder gezien hebt ? Dus eerst de auto tot en met de voorwielen in het strand rijden, dan een bakkie echte koffie uit de Coffee Cat strandkar, en gewoon een uurtje zitten, en dan genieten van een spectaculaire zee, met alle kleuren blauw, die met de avondzon naar mauve kleuren. Esperance is een stadje zo groot als Enkhuizen. Kwa sfeer lijkt het meer op Bergen aan zee. Een stuk of wat huisartsen die gezamenlijk ook het ziekenhuis runnen, en daar om de beurt de diensten doen. Veel appartementen en hotelletjes aan de boulevard, en zelfs iets van cultuur. Er zijn gallerys en een cinema, en het op een na oudste theater van Australie. Deze eerste week ga ik dus 's avonds naar de film ( Australia: bespaar je de moeite, het is een hele zit van drie uur nix ) en twee dagen later bezoek ik het theater, waar de plaatselijke toneelgroep de britse klucht "Not now Darling" opvoert. Geweldig ! Bijna zo goed als Op Hoop van Zegen of als de holocaust voorstelling in de Drommedaris. Ik krijg het hier nog druk, want er zijn in het stadje minstens tien seafood restaurants, en zeg nou zelf: wat is er nou lekkerder dan een versgekookte kreeft uit de diepe Zuidzee met een glas sjardonnee ?
Het was een leuke en leerzame plek met goede dokters en inderdaad lekker veel nurses uit NZ....
Vijf weken blijkt al genoeg om te aarden.
Precies honderd jaar geleden werd met paard en wagen, en met schop en kruiwagen, een dikke leiding aangelegd van Perth naar Kalgoorlie. Om het water van de kust naar de 600 km verder gelegen goudvelden te stuwen, werden onderweg enkele pompgemalen gebouwd. Nu is de TGV van Amsterdam naar Parijs geen landschapsmarkering om trots op te zijn, maar deze golden pipeline is echt foeilelijk. Toch ontlenen de Great Eastern Highway, en de oost-west spoorlijn, en de plaatsjes rond de pompgemalen heen, hun bestaan aan deze waterleiding. Toen na de opening in 1908 en een week pompen er nog geen water uit de leiding kwam, heeft de wanhopige ingenieur van dit kunststukje, de risee van de goudvelden ondertussen, zich aan een boom verhangen, en prompt stroomde 10 minuten later het water met grote golven uit de kraan in Kalgoorlie. Ze lachen er nog steeds om.
Halverwege die rit werkte ik een weekje in Kellerberrin. Een solopraktijk voor zo'n 1000 noodruftige tarweboeren, in een setting, die erg deed denken aan de situatie zoals ik die twintig jaar geleden in Enkhuizen aantrof. Een strenge donkerbruine praktijk met veel papiertroep en een computer die alleen gebruikt wordt om te declareren. Het leven ( en werken ! ) in deze regio is niet aantrekkelijk. Het voelde als een weekje retraite, met mijn woonplek in de B&B van de plaatselijke pastorie. Een oud krakend bed, een ceiling fan, en 4 plakjes Weetabix met vette melk als ontbijt. Genoeg geklaagd.
De rit naar mijn laatste werkplek aan de zuidkust is lang. Daarom maak ik onderweg halt bij Wave Rock Motel. Ik moet denken aan de film Hairspray. Een grote blokhut en een barak met wat kamers waar je kunt slapen. Wave Rock is een fascinerend stuk overhangend rots in de vorm van een golf die bijna breekt. In het wildlife park ernaast zie ik mijn eerste koala, en alle soorten kangoeroes die je maar kunt bedenken krijg je er gratis bij. De volgende dag bereik ik laat in de middag het strand van the Southern Ocean. Wat is toch die geheimzinnige gelukzaligheid die je overvalt, als je de eerste keer uitkijkt over een oceaan die je nooit eerder gezien hebt ? Dus eerst de auto tot en met de voorwielen in het strand rijden, dan een bakkie echte koffie uit de Coffee Cat strandkar, en gewoon een uurtje zitten, en dan genieten van een spectaculaire zee, met alle kleuren blauw, die met de avondzon naar mauve kleuren. Esperance is een stadje zo groot als Enkhuizen. Kwa sfeer lijkt het meer op Bergen aan zee. Een stuk of wat huisartsen die gezamenlijk ook het ziekenhuis runnen, en daar om de beurt de diensten doen. Veel appartementen en hotelletjes aan de boulevard, en zelfs iets van cultuur. Er zijn gallerys en een cinema, en het op een na oudste theater van Australie. Deze eerste week ga ik dus 's avonds naar de film ( Australia: bespaar je de moeite, het is een hele zit van drie uur nix ) en twee dagen later bezoek ik het theater, waar de plaatselijke toneelgroep de britse klucht "Not now Darling" opvoert. Geweldig ! Bijna zo goed als Op Hoop van Zegen of als de holocaust voorstelling in de Drommedaris. Ik krijg het hier nog druk, want er zijn in het stadje minstens tien seafood restaurants, en zeg nou zelf: wat is er nou lekkerder dan een versgekookte kreeft uit de diepe Zuidzee met een glas sjardonnee ?
-
12 December 2008 - 00:49
Wannes:
Goeie verhalen pa, ben ook bloid dat je gewoon een regelrechte woestijn stad kan vergelijken met hoe je enkhuizen aantrof :)
Ben benieuwd naar je Tattoo!
Kus! Wannes
ps. balen he toon, dat je nou niet als eerste bent :P -
12 December 2008 - 03:16
Willem:
Blij dat je Wave Rock nog hebt gezien. Hippo's Yawn ook? Wel jammer dat je je eerste koala in een wildlife park moest zien. Er zitten er op Kangaroo Island genoeg in het wild in de bomen.
En wees maar blij dat het kreeftenseizoen inmiddels al even open is. Onze tijd op Sint Maarten zit er bijna op. Nog dik een week, dan weer terug naar de west-Europese kou. Brr.
Have fun, Willem en Ageeth
-
12 December 2008 - 08:21
Toon:
Hey Paul,
Wat een mooie plaatjes. Dat strand doet erg goed aan, wave rock ziet er prachtig uit en je nieuwe huisje ziet er lievelijk uit (misschien is dat wel met een "f").
Het is ook goed om te lezen dat jezelf onderdompeld in alle cultuur die australie te bieden heeft: een fantstisch stuk (volgens mij hangen ze toch nog een beetje naar de UK), een pas op kangeroo's bord en exotische vrouwen uit nieuw zeeland. misschien dat je daar ook eens een foto van op je blog zet, want ik zie alleen maar grote maori vrouwen die elke ochtend schreewend en op hun dijen kletsend voor jestaan voor je daarna keihard tetackelen met een rugby bal.
Goed dat zal aan mij liggen.
Geniet, en Kees is zich op dit moment klaar aan het maken in denemarken voor de reis.
Groeten,
Toon -
12 December 2008 - 13:21
Henri:
Die kleuren blauw van jou zijn hier kleuren groen van opkomende jaloezie. En inderdaad Kom op met dat NZ schoon. Ik steun Toon.
Geniet ze, Henri -
12 December 2008 - 14:02
Jeanine:
Lieve Paul,
Wat een grappig verhaaltje en wat een mooie witte stranden. Een zandwitte kerst voor jou dan, hoewel die sneeuwwitte kerst er voor ons niet echt in zit. Ik ben jaloers op weer, natuur en beesten.
x Jeanine -
13 December 2008 - 09:13
Peter:
Handig dat je zo ver weg zit.
Ik weet nu meer van je dan toen we als jongetjes de slaapkamer deelden.
Je broer -
13 December 2008 - 17:10
Thea:
Ik denk dat ik het antwoord weet: dat komt omdat je "er" dan bent. Je kunt niet verder; doel bereikt. Daarom waren we "er" ooit ook zo lekker op het eiland Texel. -
15 December 2008 - 11:01
Edith:
Hoi Paul,
Wat weer een prachtfoto's en verhalen. Het begint al meer te kriebelen bij mij, maar moet helaas nog een jaar wachten. In iedere geval kunnen we straks genoeg TIPS tegemoet zien. Gister de kerstboom opgetuigd. Wij wensen je in ieder geval "zonnige" Kerstdagen toe en wat Oud en Nieuw betreft zou ik lekker op het strand gaan bivakkeren bij een kampvuur met gezellige NZ-dames, lekkere verse vis aan de spies en om 00.00 uur de champagne laten spuiten. Waar kunnen we de post evt. naar toesturen?
Groetjes Edith -
15 December 2008 - 11:35
Kees:
Ik voel een enorme deceptie aankomen betreffende de Nieuw-Zeelandse vrouwen. In Nieuw-Zeeland is de normale vogel een vrucht en zijn er meer schapen dan mensen. Dat kan nooit een gunstige weerslag hebben op de menselijke bevolking. Ik ben benieuwd. -
18 December 2008 - 05:35
:
Hee Paul!
Inmiddels de family uitgezwaaid en op weg in de camper hoor!
Foto's lukken nog niet helemaal...Ik bedoel de laptop die Bar mee heeft, weigert gewoonweg om hier te verbinden. Anyway we'll keep trying!
Gaan jullie nog naar Kangaroo Island? Ik heb daar gister zo'n lekkere wijn geproefd:
Sparkling Shiraz van :Sunset wine (+/- 10 km van Penneshaw)
See U -
19 December 2008 - 20:25
Bregje:
bij het zien van die prachtige zuidelijke oceaan en het lezen van het woord timtam slaat de heimwee onherroepelijk toe en zitten we hier vol verlangst voor het scherm. Maar desondanks uit de grootsheid onzer harten: Heel veel kerstplezier daar, Paul! -
22 December 2008 - 09:31
LOES:
Ha Paul
De kerstdagen naderen nu ras en misschien begin je toch naar vrouw en kinderen te verlangen. (ja,ja, beken!) Hoewel als ik zo je laatste belevenissen lees zit je nu op een mooie plek waar van alles te doen is. Hier wordt een 'ijstijd'voorspeld en menigeen fluistert zachtjes het E-woord. Elfstedentocht voor de duidelijkheid. Jij hebt alleen je zwembroek maar nodig en geen dikke truien, shawls en schaatsen om je buiten te vermaken. Is er daar nog een beetje kerstgevoel te bespeuren; veel kitsch vrees ik. Hoe, wat of waar, Eppe en ik wensen je een gezellig kerstfeestje met de collega's daar en alvast véél plezier met Kees in het nieuwe jaar.Wat zal Thea jaloers zijn!
Groet Eppe en Loes -
22 December 2008 - 15:48
Adrine:
Ha die Paul,
wat een geweldig relaas weer over je doktertje spelen overzee,kun je weer toevoegen aan de vorige epistels t wordt een ware trilogie.
Een heuse schrijver. Hier alles prima tussen de Snert en Stampotten door goed te doen, de Kerstman is onderweg.
Bedankt voor je Birthdaycard geweldig die Australische postduiven.
lieve groet je schoonzus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
