Boffres

Na een aantal jaren van langere reizen buiten Europa, afgewisseld met korte tripjes en datjes her en der, ben ik hard toe aan een goede hernieuwde kennismaking met la douce France ! Ben toe aan rust, toe aan verdieping, aan luieren, lezen, zwemmen, en vooral toe aan onthaasten in het hoofd. Een blik in mijn agenda laat drie aangenaam witte, broodnodig gewenste rustgevende vakantieweken zien in augustus. Juli en de maanden daarvoor staan helemaal vol gekalkt in mijn agenda met afspraken en verplichtingen. Vanaf september staan de weken in mijn agenda nu nog leeg, maar de nieuwe werkplek in Almere, en de nieuwe studie in Leiden zal daar ( na deze vakantie ) wel spoedig verandering in gaan brengen.....
Met nog een licht verhoogd alcohol promillage in het bloed rijden Thea en ik, na een gezellig gezinsweekend met alle kids in Enkhuizen, op een zondagmorgen vroeg naar het zuiden. Na Luxemburg stopt het met regenen, en onder Lyon gaat de zon schijnen, en nog weer later arriveren we gezellig in de Bergerie van ami Henkie in de Ardeche. Terug in de tijd mijmeren, stilstaan bij het nu en het heden, en verwachtingen en plannen delen over de toekomst. Maar ook weer eens lekker uitslapen, koffie op het terras drinken, een salade met een apero in de middag, hout hakken in de zon, en kijken naar de dalende zon, met een trui aan en een houtvuurtje met gegrilde forel op datzelfde terras. We lopen een rondje om de berg van 800 meter hoogte, bezoeken een lokale markt, en beseffen weer opnieuw dat de franse taal mooi maar moeilijk is. Ik zal deze maand een aantal keren afwegen wat de voor- en nadelen zijn van een eigen tweede huis in Frankrijk, maar kan jullie vast zeggen, dat ik niet tot een conclusie zal komen van dit luxe probleem. Vrienden met een huis of boot blijven op mij meer aantrekkingskracht houden dan het zelf bezitten er van. Als die vrienden je dan ook nog leren wat een Grande Dodo is, wat Bof betekent, en je meenemen naar een lokaal etablissement in Boffres, waarbij ik over de rand van mijn met eend gevulde bord naar links en rechts een spectaculair uitzicht heb in decoletees en een groene vallei met oude kerkjes, dan is het begin van deze vakantie wel zeer geslaagd te noemen.
Een dagje reizen van de Ardeche via het Massif Central naar Gers is een tocht van file rijden achter campers en caravans langs rotsen en beekjes naar de rust en de warmte van het zuiden. Tussen de glooiende zonnebloemvelden zie ik steeds weer andere prachtige dorpjes opdoemen en proef ik kleine mooie impressies van het goedmoedige zuidfranse leven. Omdat ik La Romieu en de omgeving al vrij aardig ken, wordt het onthaasten hier gedurende tien lange dagen hetzelfde als een dagelijkse leefstijl die zijn weerga niet kent. Behalve het bezoek aan een drietal marktjes in verschillende mooie plaatsjes en evenzoveel keren meedoen met het aqua-gym in de vroege ochtend, doe ik hier in Gers eigenlijk geen ruk. Lees de biografie van Andre Agassi, lees over tante Coleta en Titaantjes en lees over het Eiland onder Zee van Isabel Allende, en zie ondertussen mezelf en Thea van dag tot dag bruiner worden. Huisjes in Gers worden ons door Franse, Britse en Duitse pensionado´s, en door de franse makelaars in hun vitrines in de schoot geworpen, maar het blijft bij snuffelen, en de twijfel van misschien wel of misschien niet, die uiteindelijk naar het laatste neigt. Het chateau Leychoisier in de buurt van Limoges is nog precies hetzelfde als bij vorige bezoeken, maar dit keer zijn er ´s avonds geen ballonvluchten, en klinkt er geen klassieke muziek uit het kasteel. Op weg naar St Omer zie ik een glimpje van zee in de buurt van Boulogne en Calais, en daarna verdiep ik mij in de intense kennismaking van een 18 holes golfbaan met veel nivo verschil, en de goedkope dating activiteiten met weinig nivo van een groep golfliefhebbers, die zich hebben aangemeld voor een sportief tripje langs wat noordfranse golfresorts. Boeiend en triest tegelijk.
Back to work komt weer in beeld, en als voorschotje daarop bezoeken wij nog een dagje Toon in Leuven. Vanuit een imposant hoofdkantoor beweegt hij zich langs de commerciele ladder van macht en loopbaan ontwikkeling omhoog. Een bescheiden design-kot, van alle gemakken voorzien, in het oeroude centrum van Leuven, is de plek waar hij van maandag tot vrijdag bivakkeert, en waar Thea en ik onze trip afsluiten. Bof betekent overigens niet veel meer, dan een wat relativerende verzuchting over iets, waar je niet warm of koud van wordt, en daar wou ik het maar bij laten.