Steamy !

Heilige koeien zie je eigenlijk niet op straat. Het zijn zonder uitzondering niets meer dan gecastreerde zeboe stieren. Zogende koeien, dat is je ware, net als alles wat melk geeft, en dat is zeldzaam hoor. Na een dag of twee in Delhi heb ik al zoveel drukte en viezigheid gezien, dat ik tijdens een ritje door de stad het afval en de stank verdring, en al het moois en de lekkere geuren met alle zintuigen in me opneem. Old Delhi blijkt een opeengepakt buurtje rond het Rode Fort te zijn, waar vrouwen met donkere ogen in felgekleurde saris geen last lijken te hebben van 43 graden celsius, en waar mannen op overvolle markten kledingstukken bijeen zoeken uit hopen textiel, of pinkie in pinkie over het trottoir slenteren. Na een genant ritje in een fietsriksha zijn we twee uur te gast in een Sikh tempel, mediteren met gebaarde mannen met tulbanden, zien hoe vrouwen chapatis en naam bakken, en happen in gesuikerde amandelen bij het verlaten van de tempel. In New Delhi wisselen parken, viaducten, slums en kantoorgebouwen elkaar af, rondom een gigantisch grasveld met een marmeren platte tafel waar lang geleden Mahatma Ghandi is gecremeerd. Als wij met de groep in de bus worden afgezet bij een plaatselijke Arc de Triomphe met de naam India Gate, ontsnappen we uit onze groep en gaan met een tuc tuc terug naar het hotel.

Vandaag brengt de bus ons over een expressway richting Agra. De hoofdstad uitrijden op de vroege maandagochtend is een dik uur feest, met een enorm Hanuman beeld temiden van marktkraampjes, met slapende stumperds op de middenberm van een vierbaansweg, met duizenden groengele tuc tuc taxis die worden weggeduwd door autobussen, en zelf op hun beurt weer fietsers en wandelaars en invaliden in wonderlijke karretjes in de goot dwingen. Een eindeloze voorstelling van winkeltjes, nijverheid, sjacheraars, soms een school, en alle denkbare informele sectoren. Langzaam verdunt de stad zich, en verschijnen er wat bomen, graanakkers en beesten in beeld. Stadskoeien blijken dus gewoon buiten de stad te wonen, en worden als het groener wordt afgewisseld met geiten, met steeds meer waterbuffels, met kleine en grote vogels, en nu en dan een dromedaris. India is tof ! De drukte is een georganiseerde chaos, het rijgedrag van duizenden mannen is een bron van verbazing en vermaak. Vrouwen zitten sierlijk in paarse en gele saris op het uiterste puntje achterop de motor van hun man, met nog 2 koters, of soms drie gasflessen, tussen hen in geklemd. Sommige zelfs in amazonezit, hoe is het mogelijk, in zichzelf gekeerd, of juist met een vrijpostige blik naar de groep van bijna 20 toeristen, door de zijruit van de bus, die ik met onze Djosergroep deel. Onze gezellige driver heeft zijn stekeltjes haar knaloranje geverfd, en is daardoor makkelijk te herkennen als wij weer naar de bus sjokken, terug van een korte bezienswaardigheid, tussen Delhi en Agra.

In de verte trilt in de verte de bolvorm van de Taj Mahal door de warme lucht. Maar die staat pas voor morgen op het programma. Vandaag sluiten wij af met Fatehpur Sikri, een mogoolse spookstacd uit 1500 zoveel, met de mooiste moskee die ik de laatste jaren gezien heb. Dat komt door het spetterende gebouw, door de duizenden islam bezoekers, en door het feit dat juist nu een heilige pelgrimage zijn eindbestemming vindt op deze plek. Ik mag met een soort plastic vergiet zonder handvaten op mijn hoofd en op blote voeten tot in het heiligste deel van de moskee, en na een donatie van 1,68 euro krijg ik met een bosje takjes twee zachte tikjes van een iman op mjn hoofd en schouder. Waarvoor het diende weet ik niet, maar het voelde wel goed.

Goed, morgen is dus vandaag geworden. Foreigners mogen voor 1000 roepie het terrein van de Tah Mahal binnen. Alle dagen geopend van zonsopgang tot zonsondergang. Na de security checks slenteren Thea en ik om en nabij achten 's ochtends naar binnen. Europese toeristen met enorme camera's komen dan alweer naar buiten, zij hebben hun fotomomentje al gehad. Wij sluiten aan bij groepjes hindi, die beleefd, bewonderend en in extended family verband, het machtige marmeren gebouw van alle kanten fotograferen en doorkruizen. Prachtig prachtig prachtig. Net als twee enorme gieren die de veren oppoetsen in een nis van het opwarmende marmer. Het buurtje aan de South Gate is ook mooi. Wirwarrende straatjes, cafeetjes, souvenir shops en plaatselijke slagers en koperslagers staan tot op de stoffige straten hun waar aan te prijzen.
Meteen na de Taj tuffen we naar het Agra Fort, en ook hier betalen de foreigners minstens vijf keer zoveel als Indiers om binnen te komen. Prima natuurlijk, en zowel bij de checks als bij de poseerfotoos staan wij schouder aan ongelijke schouder met al die gasten. Genieten met een grote G. We scoren op weg naar huis zowaar nog een kop echte koffie, en slaan bij een kleine supermarkt het bekende hap en drank rantsoen in, voor vanavond, voor de nachttrein van Agra naar Varanasi. Maar daarover weer een andere keer.

Een volgende keer hoor je ook wat meer over het eten hier. Weet vast dat het heerlijk, vegetarisch en hitsig is, maar dat een dikke Kingfisher ernaast het allerzekerst zeer plesant maakt !