im Fernweh !

De gele rugzak in de oranje beschermhoes wordt opgegeten door een automatische incheck machine op Schiphol, en verdwijnt naar onbekende verten, op één van vele lopende banden. Bestemming PBM met vlucht KL713. Morgen komen er vast en zeker appjes met grijnzende foto's binnen op mijn iPad en op mijn computer. Tussen 1981 en nu is er veel veranderd met reizen, en het op de hoogte houden van elkaars reilen en zeilen. Ergens verderop in dit weblog kun je lezen hoe ik ooit zelf naar Suriname reisde, via Parijs en Cayenne, om de kosten te drukken. Om een winter te werken in een ziekenhuis, rond te trekken, met nieuwe maten in een huurwoning te bivakkeren, en heel veel lol te hebben. Nu reist de volgende generatie voor een werkklus naar Paramaribo. Direkte lijnvlucht heen, huurappartement met zwembad achter de Palmentuin, vier voorstellingen in een dag of tien, en weer terug. Jaloers? Ook dat natuurlijk, maar vooral trots, en nog meer nieuwsgierig. Nieuwsgierig hoe mijn zoon zijn solotrip aan de evenaar zal gaan beleven. Leuk voor hem, en fernweh voor mij.

Fernweh die vorm krijgt als ik in de schemer door de Schermer rijd. Een kaarsrechte weg, van polderdijk naar polderdijk, met een paar boerderijen aan weerszijden, akkers die afhankelijk van het seizoen in bonte tapijten veranderen door de bloembollen, die groen kleuren en die gaan stinken door de winterbloemkool, of waarvan de asfalt weg met dikke klonten klei spiegelglad wordt, als de bietencampagne op zijn eindje loopt.

Fernweh und Wanderlust zijn de mooiste woorden die ik ken, om duidelijk te maken, dat het voor mezelf ook hoog tijd wordt om in het vliegtuig te stappen, naar weg van hier, om de zinnen te verzetten.