Vous êtes adorables !

Eigenlijk vallen wij als drie oude mannen niet eens zo op in het straatbeeld van Die. Of denk ik dat dat zo lijkt. Via een mooie omweg door bergen (“hier moet ik altijd wel naar mijn kleine blad schakelen”) en dalen (“bij zestig knijp ik in mijn remmen hoor!) en een koffie stop in Saint Julien (“dat ding was hier vorig jaar nog niet”) komen we rond het middaguur aan in Die. Parel van de regio, hangplek van oude hippies. Zaterdagochtendmarkt met olijven, keramiek en kraampjes met wierook en T-shirts van Che en van Bob Marley. In de oude romeinse afwaterings sleuf van het jaar 350 loopt nu een betonnen gegoten rioolbuis van 50 jaar geleden. Net zo oud zijn de hippies: rasta lokken, mannen met staartjes en meisjes zonder beehaa, vergezeld door pluizige honden en een weedlucht van hier tot Valence. Terwijl de markt begint op te ruimen, worden op de terrasjes lege koffiekopjes en aperitiefglazen opgeruimd, en worden de tafeltjes gedekt met borden, glazen en bestek. Het middageten bestaat uit plaatselijke kleine ravioli gerechten, met een verse salade, en een half karafje vin blanc voor ons drieën. Twee serveersters draaien om ons heen, en gniffelen om het gestuntel van onze franse conversatie, maar vous êtes adorables versta ik wel !

Aan het eind van de middag zoek ik in de gereedschapskist van Kaat ( de buurvrouw op de berg ) naar de goede maat torkie om een stuk apparaat te maken. Als dat is gefixt is er een nazit op het balkon van haar huisje, waar zojuist nog twee Brabozussen uit Nederland zijn aangeschoven. En wéér is daar de sfeer van de oude hippies, van oude herinneringen, en van praatjes over vroeger, toen alles nog beter was.

En als het die avond toch voor het eerst frisser wordt, zoek ik mijn trui op, en kijk ik nog lang naar de sterren, bij een elke dag wat groter wordende maan, en luister naar liedjes, die we beurtelings vanuit You tube over het alpenweidje laten klinken. When the moon is in the Seventh House, and Jupiter aligns with Mars. Let the sun shine.

Vanuit Nederland laat gastvrouw Marianne weten dat we voor ons vertrek de kweeperen moeten plukken, en de goede appels in het schuurtje kunnen achterlaten. Doen we, deze zondag rommelen we maar een beetje aan, ruimen wat op, en eten de bederfelijke waar uit de koelkast op. Hebben een late lunch met pate en salade caprese. Zojuist komen er hier twee opgeschoten mannen in camouflagepakken, in een mini jeep, het terrein oprijden. Ze denken dat ik de eigenaar ben van dit stuk land, waar zij vanochtend met scherp op wild hebben gejaagd. Praatje praatje, comme ci comme ca, et merci. Uit de achterklep van de jeep komt een plastic tasje, met een kilo of 5 everzwijnbout. “Niet in de koelkast hoor, in de vriezer !” Lekker voor een frisse herfstavond, met vrienden, en een glas rode wijn. Voor deze laatste avond staat er nog eendenborst op het menu, met aardappelen en courgette. En morgen, morgen gaan we maar weer eens op huis aan.