Sunny en Gers

Eergisteren dacht ik er aan. Dat mijn oudste broer ergens deze week jarig is geweest. Als ik het goed heb werd hij vrijdag 73 jaar. Niets van hem gehoord. Hij ook niet van mij. Toch heb ik de illusie dat wij nu en dan met elkaar in verbinding staan. Dat is minder dan kontakt hebben, maar net iets meer meer dan langs elkaar heen leven. Ik dacht er aan door de datum. De dag die de wereld veranderde. Toen twee vliegtuigen kort na elkaar de Twin Towers binnen vlogen. Rond die tijd was de relatie tussen mijn broer en mij al verkoeld tot een soort imaginair broederschap.
Het kwam ook door de Avond is ongemak. Een boek dat de wereld intrekt, dat in vele talen wordt gedrukt, waarin Gods enge gedachtegoed nog wel verspreid mag worden, maar waarin gaskamermopjes worden gecensureerd. Over het verdriet en de zelfontdekking van een meisje van tien jaar. Met slim en goed uitgewerkte thema’s. Het boerenleven en de poep- en paddenviezigheid die daar op het platteland blijkbaar normaal is. Wolkers met wat extra poetische zinsdraaiingen, vanuit de sixties naar het millennium geschreven. Welke schrijver van na 1990 heeft nog een poster van Boudewijn de Groot ? Wanneer waren er dubbellikker waterijsjes ? De sixties ? Mijn broer en ik deelden die gele of oranje plakkerige bende, na een lange zondagmiddag fietsen. Na een dag struinen, plantjes determineren, met een flora, voor een legertent, op Ameland. Hij breekt, ik kies.

Medio september is het nog warm en zonnig in Gers. Het zuidwesten van Frankrijk ligt er prachtig bij. Glooiende zonnebloemvelden, de meeste met bruinverkleurde hangende kopjes. Andere velden torsen nog enorme gele bloemen, die met hun bruine schotels meedraaien met de zon van oost naar west. Religie lijkt hier tot kunst verheven, met tweetorige kerken, met pelgrimroutes die naar het zuiden een plek zoeken om de Pyreneeen te gaan kruizen, op weg naar Santiago. Hoewel ik zelf met mijn heidense muze toch wel het ergste geloof heb afgezworen, kun je hier niet anders dan in schoonheid en de liefde geloven. En in lekker eten, en in druiven, die zomaar in wijn veranderen. Terwijl de steden in Frankrijk en in West Europa oranje kleuren, wordt de kleur van de bewoners in de stacaravans van camping La Romieu ( veel klootjesvolk uit Rotterdam en Delft ) mij ook langzamerhand wat te oranje ...... binnenkort maar eens op huis aan, en nog drie hele dagen werken, maar daarover een andere keer meer.