Expectations

Om de een of andere reden blijft het verre oosten echt een ver van mijn bed show. Is het de mystiek, de ongrijpbare cultuur, het onleesbare schrift, of is het de moeite die je moet doen om jezelf in donkere aziatische ogen te verdrinken ? Het grootste continent is en blijft voor mij tegelijk ook het meest ongrijpbare continent. De eerste kennismaking met de Oriënt, naar Indochine, in 2005, smaakte direct naar meer.

Zes jaar later, in 2011, twee jaar na mijn beenbreuk, halen Thea en ik de trip naar Java en Bali in, die ons eerder door de neus was geboord. Daarover kun je wat meer lezen in het fotoboek van het reisblog De Gordel van Smaragd.

Door het verblijf van Toon en Betti in Tokyo, reis ik met Thea in het voorjaar van 2015 opnieuw naar de Oriënt, naar het land van de rijzende zon, naar Japan. En om dit blok Oriëntal Travels te completeren, maken we in 2016 een mooie tocht van New Delhi naar Beijing. Over land, met busjes en met treinen, met 20 Djoser vrienden. En daarmee is Azië, met al haar onrust in al haar actuele brandhaarden, voorlopig wel weer even genoeg aan bod gekomen !