A - joe - ta - jááaah

De indische gaper is een ooievaar, met een lompe dikke snavel waardoor die op een maraboe lijkt. Hij fourageert als een lepelaar, en is de belangrijkste transmissiebron van de vogelgriep. Dit wordt dus een interessant stukje. Zwarte schreeuwvogels, met een gele oogvlek, in uitvoeringen mét en zonder kuif, blijken toch geen Beo te zijn. Of toch wel ? Pond herons stappen met opgetrokken poten door watertjes en over waterlelies, om de poten zo veel mogelijk droog te houden. Honey birds in allerlei felle kleuren en in maten tussen kolibri en mus fladderen van bloem naar bloem. Het is fijn om uit de stad te zijn. In Ayutthaya zijn geen wolkenkrabbers. Wel honderden tempelruines, de één nog mooier dan de ander. Drie rivieren omsluiten een eiland waar rond 1800 meer dan een miljoen mensen woonden. Hard to imagine. Maar ook weer niet. Er moesten grote bakstenen worden gebakken uit rivierklei, waarmee raketten en fallussen tot een metertje of 40 hoog werden gemetseld. Die moesten dan gemodelleerd worden tot tempel, met een gouden buddha er bij, een garuda op de hoek, leeuwen en draken, en lange rijen met zittende buddha’s langs paden en lanen er om heen en ernaartoe. Je kunt de vijf toptempels in een uurtje vanaf een olifantrug bekijken, of je met een tuc tuc langs de tempels van keuze laten tukken. Of je kunt voor drie euro een fiets huren voor een dag, en je in het zweet baden als je na een ritje van A naar B stil houdt bij de volgende Wat. Je raadt onze keuze al. Het culturele en koelturele hoogtepunt van de dag is een bezoekje aan het museum ( met airco ! ) met een film, en een maquette met drukknopjes waarvan de lichtjes natuurlijk stuk zijn.

Mijn muze leest mij ‘s avonds voor hoe het hier zo mis is gegaan met al die mooie gebouwen. Dit keer eens niet getemd met de koloniale zweep ( Siam is het enige land in Z-O Azie dat never nooit een kolonie was ) maar gewoon ergens tijdens koning Rama 4 of 5 door de Birmezen overvallen, die daarna de hele boel in de fik hebben gestoken. Dat bleek genoeg reden om in dit Ayattuya in een spookstad te geraken, en dichter bij zee het dorpje Bangkok als hoofdstad te kiezen. De puzzelstukjes vallen dan in elkaar. Het koningshuis verkast mee naar Bangkok ( ze hebben hiero overigens nog een schit-te-rend buitenhuis staan, aan de oever recht tegenover de allermooiste Wat ) en hebben samen met de militairen de boel goed op orde. Koning Rama ( de Xe ondertussen) krijgt de heil en de glorie, de generaals de macht.

Het is geen klagen hoor, het is gelukzalig verzuchten dat we hier wel op de allerheetste stop van deze trip zitten. Ik ga niet met getallen goochelen, maar twee keer plassen op een dag, met minstens 4 liter drinken zegt wel genoeg. Nachten rond de dertig graden, met een snorrende ventilator op standje medium. De roze vitrage van onze woonwagen op één hoog deint lekker mee met de wind. Het huis op palen toont ergens op twee meter hoogte het peil van de thaise tsunami uit 2011. Vanochtend een rustige start op de veranda, vanmiddag in een naburig luxe hotel een paar uurtjes zwemmen en bakken, en vroeg in de avond met de nachttrein naar het noorden. Je hoort van ons.