Kasteel, kleren uit, klooster, klamping, keigaaf 1

“Sorry dat ik jullie heb laten wachten, maar ik was nog op de boerderij bezig.” In een bestofte Citroen kwam ze zojuist aangescheurd tot aan de trap van het landhuis, waar ik al een uurtje op haar wacht. Verwarde haren, donkere ogen, en in een paarse korte broek met kant stapt ze uit haar auto, en heet ons welkom in Gières. “Waarom ben je zo ‘s middags laat nog op de boerderij? “ vraag ik. Ze legt lachend uit dat ze eerst de schapen en de ezels moet verzorgen, en nu ons komt verzorgen. Rond die tijd hebben we na een rondje door de tuin al kennis gemaakt met twee karpers in een vijver, en drie konijnen en vier schildpadden daaromheen. En met de zoon en dochter van de eigenaresse. De familie die de eerste verdieping van het kasteel bewoont. “Wat eten we eigenlijk vanavond?” is de volgende vraag, als we met de koffers de stenen trap op lopen, en de gang van de begane grond insteken die naar een enorme keuken leidt, met een grote glazen serre, die door de tuin naar de bergen van Grenoble uitkijkt. In de serre staan tafeltjes en stoeltjes. Twee tafels zijn keurig gedekt met servies en met glaswerk.
“Vanavond kook ik niet hoor, maar als je wilt eten, dan kun je vanaf een uur of zeven vast wel in Saint Martin d’Uriage terecht.”
We slapen op de tweede verdieping, in een zeer ruim appartement onder het zink, in een fin de siecle slaapkamer met een te klein bed, een ruime salle des bains, en een tussenruimte met twee fijne fauteuils en een antieke kast waarin een teevee verstopt zit. Alles bij elkaar meer dan de verdiende sterrenkwalificatie die Booking.com bij de boeking voor ons scoort. Op de tweede verdieping komen een tiental deuren uit in de centrale hal, wij hebben kamer 1, en zien nog vier andere kamers dan de onze, van gasten die we nooit gezien hebben. De volgende morgen is de ontbijttafel een feest. Binnen twaalf uur na onze aankomst is een soort onbewoond kasteel veranderd in een chateau familial. Zij heeft dit kasteel negen jaar geleden gekocht, dus volgend jaar is het feest. Ga dit beleven voor het failliet is. En een leuke eetplek vinden in Saint Martin d’Uriage is ook al geen straf