Bijzondere ontmoetingen ...
Door: Paul
Blijf op de hoogte en volg Paul
12 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Otorohanga
Van alle vriendinnen die ik tijdens mijn reis heb leren kennen, wil ik er eentje met jullie delen. Eerst een sfeerbeschrijving. Het dorp waar ik de afgelopen maand werkte, is maar half zo groot als Enkhuizen. Het heeft nog niet half de gemoedelijke sfeer van Bovenkarspel. Na werktijd wordt de was van de drooglijnen gehaald, of het gras gemaaid, en dan wordt het stil. Als tijdelijke dorpsdokter ben ik onderdeel van dit ritueel, en daarbij hoort, twee keer per week, twee biertjes in de dorpskroeg, en dan naar huis. Om bijvoorbeeld een zure televisie analyse te schrijven. Ik was begonnen aan een stukje over het onderwerp alleenzaam, maar daar ben ik mee gestopt, want mijn alleen zijn, mijn eenzaamheid voelt als een verrijking, als een zelfstudie, en niet als iets onvrijwilligs, niet als een lot. Ik denk dat ik daarom de essentie van alleenzaam nooit echt zal voelen. Ontmoetingen zijn schaars en spannend. Soms zit tussen al die 'social small talk' opeens die interaktie, die nieuwsgierig maakt naar meer. Kennen jullie dat ? Gewoon meer willen weten van die ander, en meer willen vertellen van jezelf. Zoiets, als wat ik hier nu met jullie, in dit weblog heb. Terwijl zij sprak over het organiseren van de balletmiddag in Otorohanga, sprak ik over de historische rijkdom, en over de hedendaagse armoede, van het cultuurnivo in Enkhuizen. Spontane wederzijdse ontdekkingen, over reizen, over ouder worden, over je gevoel, of over het simpele feit, dat je eerst een uur in de auto moet zitten om een fatsoenlijke film of een voorstelling te kunnen zien. Goede ontmoetingen worden moeiteloos afgerond, of gepauseerd, om een volgende keer te vervolgen, of een andere weg in te slaan. Ik houd van bijzondere ontmoetingen. Ik ga jullie er nog eentje vertellen...
In februari ben ik mezelf ook weer eens tegen gekomen. Ik ben geen gemakkelijk mens. Het was een goed gesprek met mezelf. Voordat ik op reis ging sprak ik met Paul Zieleknijper over het hoe en waarom van deze hele onderneming. Volgens mij zou ik dat onderweg wel tegen komen. En ja hoor. Wat ik in Nederland altijd mijn winterdepressie noem, sloeg in februari in het koelere Otorohanga toe, net zoals het thuis doet. Hetzelfde gevoel van lamlendigheid, van lusteloosheid, zin om te snaaien, slecht slapen en noem maar op. En dit jaar geen zonnekanon om op te warmen. Wel veel tijd om naar binnen, en om me heen te kijken. Teevee te kijken. Of de Volkskrant te lezen. Martin Bril op zijn sterfbest. Zou het heimwee zijn ? Is het alleenzaamheid ? Eigenlijk had ik gedacht ( gehoopt ?) dat ik die dip dit jaar eens zou overslaan, maar blijkbaar is de cerebrale klok sterker, dan mijn poging om de winter te ontvluchten. Het is gelukkig weer opgeklaard.
En dan nog dit: het wordt tijd voor een herwaardering van loopvogels. Die beesten hebben het niet zo gemakkelijk. Struisvogels in de hitte. Pinguins op het ijs. Kippen aan het spit. Andere soorten gewoon uitgestorven. Het is de tol van de evolutie, waar zij voor boeten. De vleugels afgeworpen om, lopend als mensen, verder door het leven te gaan. De lachertjes van het dierenrijk. En ik bewonder daarom alle loopvogels. Ze berusten in hun lot. Accepteren het. Gaan er niet moeilijk over doen. Wie heeft er ooit een emoe ...met een tuigje om ... zien skydiven of bungyjumpen ?
In februari ben ik mezelf ook weer eens tegen gekomen. Ik ben geen gemakkelijk mens. Het was een goed gesprek met mezelf. Voordat ik op reis ging sprak ik met Paul Zieleknijper over het hoe en waarom van deze hele onderneming. Volgens mij zou ik dat onderweg wel tegen komen. En ja hoor. Wat ik in Nederland altijd mijn winterdepressie noem, sloeg in februari in het koelere Otorohanga toe, net zoals het thuis doet. Hetzelfde gevoel van lamlendigheid, van lusteloosheid, zin om te snaaien, slecht slapen en noem maar op. En dit jaar geen zonnekanon om op te warmen. Wel veel tijd om naar binnen, en om me heen te kijken. Teevee te kijken. Of de Volkskrant te lezen. Martin Bril op zijn sterfbest. Zou het heimwee zijn ? Is het alleenzaamheid ? Eigenlijk had ik gedacht ( gehoopt ?) dat ik die dip dit jaar eens zou overslaan, maar blijkbaar is de cerebrale klok sterker, dan mijn poging om de winter te ontvluchten. Het is gelukkig weer opgeklaard.
En dan nog dit: het wordt tijd voor een herwaardering van loopvogels. Die beesten hebben het niet zo gemakkelijk. Struisvogels in de hitte. Pinguins op het ijs. Kippen aan het spit. Andere soorten gewoon uitgestorven. Het is de tol van de evolutie, waar zij voor boeten. De vleugels afgeworpen om, lopend als mensen, verder door het leven te gaan. De lachertjes van het dierenrijk. En ik bewonder daarom alle loopvogels. Ze berusten in hun lot. Accepteren het. Gaan er niet moeilijk over doen. Wie heeft er ooit een emoe ...met een tuigje om ... zien skydiven of bungyjumpen ?
-
12 Maart 2009 - 10:20
Wannes:
Paul, wat een fantastisch mooie foto's! ben benieuwd of je dat ook kunt met een sony ;)
En misschien, als je nou terug bent, is gaan kijken voor een huis in de grootte stad. Altijd aanbod voor van alles, en alles binnen een kwartier fietsen. -
12 Maart 2009 - 13:28
Gon:
Ben jij nu een vogelaar?
Tjilp, Tjilp
-
12 Maart 2009 - 16:04
Mariëlle:
Lieve broer,
Tijdens jouw verhaal lezen heb ik op:
8 toastjes met 48+ kaas,
3 plakken ontbijtkoek met (gelukkig) wél Becel light,
handje dropjes,
warme melk met honing.
Hoezo familie met een winterdip.
En zag ik nou oma Dekker in de zaal zitten??
Is ze bij je op bezoek...of word ik gek??
Kusje van mij ën echt waar Paul.....ze komt eraan. -
12 Maart 2009 - 19:14
Broer Gerard:
Welkom bij de Club van de Van der Veer Lunatics ! -
13 Maart 2009 - 11:30
Henri:
Prachtige plaatjes Paul, nr. 1 voor mij is het museum, nr.2 de varen.
Zondag was Thea hier. Of het een winterdip is, lijkt me niet, maar jouw meisje heeft ook flink trek in jouw gezelschap.
Voorlopig nog even wat langer in je eigen ziel kijken. Zo beroerd is die nou ook weer niet! -
13 Maart 2009 - 22:42
Thea:
brilletje, de krant, cappuccino, chardonnay (nee geen glas, doe maar een flesje): zo (her)ken ik je weer!
Alleen zit je haar een beetje ver naar achteren. -
13 Maart 2009 - 22:53
Thea:
alleenzaam.
Wat een prachtig woord. Het kan wat mij betreft in de serie: eetlezen,chrislam, bescheurkalender, afdromen, opzomeren, verdommunicatie.
Volgens mij kun in ieder geval je trots zijn op je literaire ontwikkeling en je weet: een goede schrijver heeft een gepijnigd leven. -
14 Maart 2009 - 11:21
Mariëlle:
Met ZE bedoel ik natuurlijk NIET oma dekker gekkie.Dus mijn naam kan weer van de Lunatiks lijst. -
15 Maart 2009 - 16:40
A3ne:
Aloha Paul,
Vroege vogels al weer te beluisteren en niet alleen op radio1.De winter blues zijn hier allang weer overgewaaid.
Waar hebben we het eigenlijk over zonder dip pil gaat het weer fantastisch en waar je je ook bevindt op deze aardkloot je bent altijd samen met ik,
Groet en zoen Adrine
-
15 Maart 2009 - 19:32
Edith:
Als ik je zo zie zitten voor het harbour view hotel raak je bijna zelf in een winterdip. Kop op, zo serieus kijkend ken ik je niet hoor. Alleenzaamheid: daar ik me wel iets bij voorstellen. maar de tijd gaat sneller dat je verwacht, dus voor je het week, sluit je Thea al in je armen. Succes verder, en je zal nog heel veel gaan meemaken. Ik geniet in ieder geval van je verhalen en voorla ook de foto's.
Edith -
17 Maart 2009 - 16:47
Kees:
Ik zeg; die fles is halfvol! -
17 Maart 2009 - 17:09
Laura Veldkamp:
Lieve Paul!! Wat heerlijk zeg, jou verhalen! Neem aan dat de Bunnyfoto mee is voor de moeilijke momenten?? Dikke zoen, en.. hou vol he? in je eentje.. Ps: Aafje is zwanger, en ik heb een nieuwe baan. Liefs, Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
