Villa Bottacin

Het oudste trammetje van Italië is stuk. De uitbundig opgemaakte blonde vrouw van het toeristenburo van Triëste maakt met kletsende handgebaren duidelijk dat una collision de oorzaak is. "Kaputt ! You muste take bus two !" Dus wij op zondagochtend, vanuit onze Residence Villa Bottacin, met buslijn twee, naast een dichtgegroeide tramlijn, vanaf het centrum de stad uit naar de Obelisk van Opatija, het startpunt van een gezellige wandeling, met tientallen joggers, moeders met kinderwagens, grijze helden in kleurige sportshirtjes, allemaal over deze scenic walk trail, op weg naar Prosecco. Het laatste stuk met een echt rotswandje waar waaghalzen met touwen en rotsankers naar boven klauteren, en abseilend weer naar beneden komen. Of Prosecco echt de plek is waar dit drankje zijn naam aan dankt, dat weet ik niet, maar dat het spul hier uit open vaten gul geschonken wordt, met een fris bubbeltje, frizzante zeggen wij proostend tegen de mannetjes op het terras, dat is zeker zo, zo zijn die italianen, van de vroege ochtend tot de avondschemering, prosecco naast de koffie, bij prosciutto met meloen, bij een bordje pasta, met garnalen en mosselen, en als het donker wordt via een Aperolletje over op de vino rosso, of iets sterkers.

Intermezzo:
Een paar dagen geleden, dat was er nog niet van gekomen, deed ik een flitsbezoek aan het leukste stadje aan de Istrische kust. Waar de kustlijn en de plaatsjes rond Porec nogal ernstig überwaltigd worden door allerlei klootjesvolktoeristen, die van bananen boot naar jet ski vermaak jakkeren, en waar dikke duitse puberjongens vastglijden in superroetsj glijbanen van een Aquapark, of hun getatoeërde moeder of bierbuik vader al s'ochtends vroeg achter een enorme bierpul lodderig uit hun ogen kijken, dan is daar opeens Rovinj, het culturele en panoramische pareltje aan de Kroatische kust, dat een pluim verdient.
Auto's worden in Rovinj volledig uit het bultige binnenstadje gehouden, dus sjokken eerder genoemde types, en grijze september reizigers (inclusief wijzelf) op slippers en in haltershirtjes door de smalle steile straatjes. Prachtige doorkijkjes, sfeervolle pubs en tapasbars, vele art galleries, en langs de rotsrand een aaneenschakeling van prima terrasjes en hangouts, met verse vis en cocktails, en prima uitzicht over kleine baaitjes met helderblauw en groen water. Ik zoek een T-shirt met "I love Rovinj" maar kan helaas alleen veel te ruime buikmaatjes vinden, bestemd voor de Duitse en voor de Oostenrijkse markt.

Vanuit Prosecco loopt een eeuwenoude afdaling de steile helling af, naar een kasteel aan de rotskust. Een sentiero naturale. Van Prosecco naar Castello Miramare. Moeilijk te vinden, niet voor toeristen en niet voor watjes, dus echt iets voor Thea en voor mij. Beneden aan de haven van Miramare mengen we ons weer onder de italianen, en zijn gelukkig nog net op tijd voor een vislunch, met een proseccootje natuurlijk !