nu Eddy Wally straks Mary Servaes

Tussen parkeermeters en straatkiosken staan bomen met rijpe citroenen en appelsienen. Hoog in palmbomen krijsen monniksparkieten. Als de rivier dwars door de stad niet tientallen jaren geleden was omgeleid dan was het leed hier twee maanden geleden tien keer erger dan nu het geval was. Er is veel groen in en rondom de stad. Versgeperste jus in supermarkten, koffiestalletjes en horeca tenten, echt voor een paar stuivers. Sommige straten ruiken zelfs naar het gevallen citrus. Wij zijn een zaterdag en een zondag in de stad, en bezien en besnuffelen al dit moois vanaf een fifties appartement op zes hoog, pal naast de Mercat Russafa. Onze markt is volks, de centrale markt verderop is beroemd met zijn gekleurde tegeltjes en houdt op zaterdagmiddag uitverkoop van oesters, met een plastic bekertje witte wijn, vanavond sluit de hal tot maandag, dus de handel moet op, en die lucht moet de markthal uit.

We lopen meer dan goed is voor onze overbelaste knieën, er wordt gerust in de kerkbanken van de Valenciaanse Sixtijnse Kapel van San Nicolas en op zitbankjes tegenover kunstwerken van Sorolla en Picasso, en op kalkstenen randen van fonteinen en barokke gebouwen. Het koelt af. De zon dooft uit. Met pantoffels en dikke sokken aan in het appartement van de overleden grootmoeder van José is het goed toeven, tot het bedtijd is.

Zondag rijden we met huurfietsen naar de cathedraal ( gratis entree tijdens de gezongen hoogmis ) en pakken zitmomenten op het designmeubilair bij Hortensia Herrera, vergapen ons aan Kiefer en andere modernisten, drinken café cortado in de open hal van het yuppen Mercat Colon en peddelen verder richting de haven door de parkachtige rivierbedding met aan de oevers spectaculaire gebouwen met nog mooiere namen, tikken in het middagzonnetje bijna de twintig graden aan. Als het niet zo treurig gesteld was in de wereld met Gaza na de afgelopen 15 maanden en 4 jaar Trump voor de boeg dan zou je vandaag een gevoel van geluk kunnen koesteren.

Drie momenten die dit op de terugweg ondersteunen. Een man langs de weg die op een bankje op een klein schettertoetertje de eerste tonen van ‘Dos gardenias para ti’ blaast, een honderdtal jongelui die in het park bij een overkapping de rumba dansen, en verderop de aanblik van tientallen baobab’s met die rare dikke onderkanten, die rank toelopen naar een stam die bezaaid is met harde punten. Laat die lawaaipapegaaien hoog in de palmen maar schreeuwen. Fietsen inleveren en dan tevreden op weg naar oma’s flatje, eerst nog even mijmeren bij enorme boomstammen van grootbladige vijgenbomen, die hier en daar de stoepranden de straat op duwen.