! hey hombre !

Het wonder van Andalusië komt met de dag meer en meer uit haar schulp. Ergens uit de harde schijf in mijn hoofd komen woorden en opmerkingen uit mijn mond die verstomd waren. Een klein kopje italiaanse koffie met melk wordt café cortado. Grazie mille wordt muchas gracias en met een engelse menukaart in de ene en een spaanse in de andere hand komen opeens de lekkerste tapas op tafel. Ik overwinter in een grotwoning in een wit dorpje, waar oude en nieuwe spanjaarden tolerant beleefd omgaan met gepensioneerde westeuropeanen, die hier voor kortere of langere tijd de donkere maanden van thuis overbruggen. Wat prettig voelt is de sociale warmte die ik zie en proef tussen de dorpelingen en stedelingen onderling en naar anderen toe. De buschauffeur die alle tijd neemt om mij in helder spaans uit te leggen hoe mijn targeta kaartje werkt, hoe een slager die bij de afvalbak zijn vlees wil weggooien, aan een bedelaar alle tijd geeft om eetbare vleesresten veilig te stellen, voor het in de container gaat. Automobilisten die mij met handgebaren voorrang geven om nog een tweede rondje om de rotonde te rijden, om de juiste afslag te kiezen, of een overstekende bejaarde die zijn stok heft en mij ‘hey hombre’ toe scheldt als ik hem op mijn huurfiets voor de sokken in sandalen rijd. Wisselgeld in centen, een bedankje voor een fooi van een halve euro, dat is toch lang geleden.

Naast dit pronkblog met fotootjes heb ik ook een schriftje helemaal voor mezelf met een zwarte kaft. Daar zet ik trefwoorden in, of korte impressies, wat ik op een dag meemaak, of wat ik in de krant gelezen heb. Op die manier wordt overwinteren toch ook weer iets van werken.

‘Het verdienmodel van Meta en van X is het tonen van een gemanipuleerde versie van de werkelijkheid’ las ik gisteren in de Volkskrant.

Omdat dát het meest winstgevend is.

Het moet langzamerhand maar eens stoppen met manipulaties, op de socials, in de media, in het nieuws, en in de politiek.

Geen goed nieuws show, als er geen goed nieuws is, geen verdraaiingen, geen bangmakerij, geen domhouwerij, het is zoals het is.

Valencia is fijner dan Málaga, spaanser, schoner, sfeervoller, het is meer in balans.

Stukjes en stadjes en gebiedjes in Andalusië zijn van een ongekende schoonheid, maar wat zijn die kilometers lange costa’s volledig verkloot.

Tussen halverwege de ochtend tot het einde van de middag is het hier heerlijk weer, en verder is het te fris voor zonder jas.

Zo moeilijk is het toch allemaal niet.

Komende dagen hoop ik langzamerhand de rust in mijn kop en mijn lijf te hebben om te gaan lezen.

Een schoenendoos met literatuur staat op me te wachten.

In de fotobijlage deze keer een selectie met afdrukjes van de afgelopen dagen. De bijschriften spreken voor zich. Moeder Marie zou vandaag 111 jaar zijn geworden. Het is zoals het is.