sherry & stippeltjesjurken

Eerste dag

We vertrokken heel erg vroeg uit onze grotwoning. Na een rit van ruim een uur door bergen met nevel doken we via een opslaande slagboom in een ondergrondse parkeergarage. Even laten stonden we in drie teams van twee in de werkplaats van een fietsverhuurder. Rik was nergens te zien. We kregen een uitgebreide instruktie over de stuurstang en de versnellingen en lange verhalen over siersinaasappels en olijven. Hoewel de oude stad van Ronda nog geen kilometer verderop lag, moesten wij, ieder op een eigen fiets, door de buitenwijken van Ronda fietsen, en halt houden op vreemde plekken. Weer veel uitleg over van alles waar ik niet veel van wist wat we daar mee moesten. We kwamen net buiten de stad bij een oude olijfpersfabriek. De oude Paco vertelde trots hoe dit proces verloopt, en wij moesten twee soorten olijfolie proeven en beoordelen: ruiken op maaghoogte, op harthoogte, en onder de neus. Dan proeven. Het deed mij denken aan een oud hongaars palinka ritueel, waaraan ik ooit op een bruiloft heb deelgenomen. Aan het eind van de fietstocht zei Ferry ( of was het Rik ) dat er nu geen eliminatie kwam, maar dat we de middag te voet in de oude stad van Ronda naar eigen invulling mochten doorbrengen. Het was daar geweldig. Misschien nog wel mooier dan de oude stad was de rit met een gouden auto door een geweldige Sierra ten westen van Fonda, in de richting van Arcos de la Frontera. We werden met een minibusje vanaf de parkeergarage door nauwe straatjes afgezet bij een kalkstenen paleis op de rand van een ravijn. Geweldig. Omdat we de hele dag geen Rik ( of was het Ferry ) gezien hebben, is iedereen benieuwd naar wat er morgen zal gaan gebeuren.

Tweede dag

Vandaag hadden we een hele leuke opdracht. Vanuit het hotel was het maar een korte rit naar de volgende halteplaats. De stad Jerez staat bekend om sherrybodega’s en om de flamencogitaar. De allerbekendste flamencodanseres van de vorige eeuw is Lola Flores.

Zij staat wulps door Victor Ochoa in brons vastgelegd op een pleintje in Jerez. Halverwege de middag was ik al katjelam want na het olijfolieproeven van gisteren was nu sherrytanken de opdracht. Droge sherry, op hout gerijpte sherry, sherry van Tio Pepe en van Gonzalez Byass, kloppen op vaten, tappen uit kraantjes, de smaak neutraliseren met wat olijven, oude geitenkaas, ham en bloedworst of wat droog brood met een stukje vis of tomatensmurrie. Om de flamenco tot in je botten te voelen moet je echt tot laat in de avond door gaan. Gelukkig was er aan het eind van de middag een recuperatie uurtje op hotel.

In de schemering is Jerez op zijn best. Verlichte klaterende fonteinen, oude baasjes op terrasjes, gearmde meisjes in schooluniformen, en de hele middenstand die zich opmaakt voor de flamenco. In kroegen en theaters, in scholen en sporthallen, op grote schermen in de creepy bars, overal komt de flamenco op je af. Met Lola nog op het netvlies en de sherry op het maagvlies van vanmiddag plakken we er nog een paar uur zang, dans, gitaar, ham, knabbels en gebabbel aan vast, en dan is het armpie door schommelen naar huis. Veel indrukken rijker, een titel armer, welterusten en tot morgen.

Derde dag

Wakker geworden met de wetenschap dat Frank Heijnen de allerslimste is geworden, en dat het bejaardenduo Filip en Maarten niet meer terugkomt. Hoera ! Nu nog een frisse wind door de stal van de Volkskrant columnisten, waarbij de prietpraters Aaf en Paulien en voetbalverslaggever Willem per direkt vervangen kunnen worden. Onze dag begint wat fris op het plein van San Antonio in Cadiz. Het plein wordt gereed gemaakt voor een carnavalspektakel, volgend weekend, wat hier nog wel een ding van formaat schijnt te zijn. Wij drinken de ochtend cortado met een broodje met gezouten boter bij een bakkertje in een steeg. Na uren slenteren en langs de kade lopen wordt deze stad als beste getest voor het soort overwinteraars dat wij willen zijn. Het is een soort mini-manhattan, met kruislings lopende straten, sfeervolle pleintjes, geweldige bomen zoals vijgen, eucalyptus, plataan en natuurlijk palmen. De oudste markt van Spanje, de vertrekhaven van Columbus naar de verten. De verhalen en tastbare herinneringen van feniciers, romeinen, moren, en van meer recente afrikanen. In deze stad zou ik het vanuit een fijn appartement en een mooie opdracht ( spaans in 6 weken of iets anders ? ) best een tijdje uithouden. Vandaag hebben groepjes van steeds twintig amerikanen uit een reuzecruiser minder tijd om alles te proeven. In het oudste gedeelte zie ik groepjes met een spaanse gids die in een ratelende uitleg, voor mij onverstaanbaar, al het moois bekijken en opsnuiven.

Later in de middag staat er een flitsbezoek van Tarifa op het programma. Daar waar de mediterranee en de atlantische oceaan in elkaar overgaan, en ook daar waar je vanaf Europa het best naar Afrika kunt kijken. Of andersom, maar dat is weer een ander verhaal.