Rückfahrt & review

Na een dag of twee in de Villa en in de stad heb ik het wel zo'n beetje gezien in Triëste. Thea ook. Na flink onderhandelen met de receptiemedewerkster mogen we met een beperkt verlies aan lires (vroeger was toch alles beter) en na weer een overdadig ontbijt op het terras, de auto inladen. We kiezen een route dwars door de Alpen, proberen het vrachtverkeer en caravanfiles te omzeilen. Over een tweetal ouderwetse passen slingeren we door de Dolomieten, of de Apennijnen, weet ik veel, naar het noorden. Net voor de grensovergang naar Oostenrijk nog een heerlijke koffie met een cornetto met abrikozenjam. De ober wilde net het grasveld gaan maaien, en wisselt (voor ons?) nog even zijn sportbroekje om voor een Lederhose. Laat maar joh! Lunchen doen we halverwege Austria bij Imbiss bei Marthe, met zicht op een alpenweitje. Ik neem me voor dit maar allemaal te beschrijven zoals het is, maar bij volgende grote reizen en korte trips toch wat meer de literaire stijl te zoeken. Geniet ondertussen van de Berner Würstel en een glaasje Sinalco (kennen jullie dat nog: cola met sinas ) en van de truttigheid van deze trip.
We rijden expres via Kitzbühel en Kufstein, om er geweest te zijn, en om er nooit meer te willen wezen. Overleggen laat in de middag " zullen we eens gek doen en dan maar eens één nachtje in Oostenrijk blijven slapen ?" maar kiezen er toch liever voor om in de Duitse deelstaat Beieren te overnachten.

Der Schlierseeër Hof is een groot familiehotel aan de rand van de Bayerischer Alpen, met kamers met balkon, die over het meer naar de bergen in de verte kijken. Tijd voor een avondje nog verder uitbuiken, en terugkijken op deze nazomertrip. Er rijden wel erg veel vrachtauto's over de rechterbaan van de snelwegen. Slowenië en Kroatië hebben prima gebruik gemaakt van de euro subsidies om hun wegennet en toeristenindustrie op te leuken, maar zijn vergeten de grensovergangen te moderniseren. Van het half dozijn boeken dat ik las vind ik Huidpijn van Saskia Noort een slim niemendalletje, en De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano een beklemmend meesterwerk. Vakantie is toch vooral een boeketje zon, wijn, strelen en lezen, mensen kijken, cultuur snuiven en minstens één keer per dag op een terras in de buitenlucht een lekkere maaltijd genieten, en met plastic geld afrekenen. Het was om al die redenen een mooie trip. En dan hebben we voor morgen nog die herrliche Sauerland Autobahn voor de boeg, en zijn we hopelijk voor de Harddraverijdag op donderdag net op tijd thuis !