Lee-lee beach

Een kamer met uitzicht op een bamboo muur. Dat lijkt ons niet zo tof. Met de kofferman en de hulp van de receptie dames wordt dit soepel omgeboekt naar een kamer met drie dagen zicht op het zwembad. Veel beter. Het zwembad met een stuk of tien ligbedden, met gratis handdoeken, en met palmen en planten waaruit vogels af en aan fladderen om bij het zwembad te komen drinken. Waar russische verkenners al voor het ontbijt met resort towels de beste plekjes bezetten, en tot na zonsondergang bezet houden. Na drie weken reizen zijn russen van andere europeanen te onderscheiden, zoals chinezen van andere aziaten. Beiden reizen in groepen of met families, praten luid met elkaar en zitten met de ruggen naar anderen aan tafel. Degene met de minste tattoos ( de rus ) of de duurste Iphone ( de chinees ) communiceert op een onbehoorlijke manier met de bediening, dringt voor aan het buffet, en lijkt vrijgesteld van het toezicht op meereizende kinderen. Wij generaliseren en negeren deze beide groepen en dit gedrag met “ach, die mensen zijn ook op vakantie !”

Thaise cultuur is er vooral ten noorden van Bangkok. Hier naar het zuiden gaat het meer om de natuur en de temperatuur. Knetterende bootjes die honderden toeristen tussen de verschillende Koh’s heen en weer vervoeren. Opgeschoten jongelui die met touwen en musketonhaken tegen steile kalkrotsen klauteren. Jonge en oude mannen van de herenliefde. Transculturele relaties van hoe gek kun je het bedenken. De geheime kinderliefde die goddank buiten het gezichtsveld van de openbare ruimte verborgen blijft.

We moeten het hebben over genotsmiddelen. Als een soort opwarmertje, voor wat daarna aan het slot nog even wordt aangekaart. Bij de alom aanwezige supermarktwinkels 7 - eleven hangt er tot 5 pm een hangslot op de koelkasten waaruit bierblikjes en halve liters je tot een vroege en volumineuze inname uitnodigen. Restaurants en terrassen schenken genereus alcohol, vanaf de ochtendmusli, of de thaise ochtendsoep, tot laat in de avond. Fruitshakes met een shot gaan ook de hele dag in een rap tempo over de toonbank. Toch meen ik hier in het zuiden, waar moslims en vooral moslima bedienen, een zekere terughoudendheid te proeven. Zuipen en religie hebben nu eenmaal altijd een moeizame relatie. Thee, koffie en fruit wordt met een gulle lach aan mij geserveerd, de Smirnov wordt met een neutrale blik door een gesluierde juffrouw aan de rus naast mij gepresenteerd. Is dat zo of verbeeld ik het me ? Ik denk dat het zo is. Sawadee Kah, of Kapkoen Kah is een kleine moeite, het scoort enorm, maar lijkt voor veel toeristen een stap te ver. In een boek van Houellebecq lees ik een beklemmende ontknoping van een intrigerend verhaal. Een botsing van culturen, waar de toerisme sector en de lust als normeloos worden neergezet. Het speelt zich af op lokaties die ik deze weken bezoek. Ver van mijn bed, maar tastbaar dichtbij in de fantasie van de literatuur.