Bulgaarse yoghurt

We moeten zelfs nog even zoeken om dit land binnen te komen. Of eigenlijk is het meer zoeken om het vorige land uit te komen. Er zijn wat bordjes die nonchalant naar Russe verwijzen, maar wij denken in onze communistische naiviteit dat al die wegen naar Rusland wijzen. Russe blijkt toch de grensplaats van Bulgarije te zijn. En met een bridge ticket van € 6 kunnen wij over een oude gammele gietijzeren brug over een trage brede Donau ons nieuwe Balkanparadijsje binnen rijden. Waar Roemenie op alle fronten pauperig te noemen is ( de dorpjes, de akkers, de industriegebieden, reclame uitingen, de mensen in troosteloze laagjeskleding en droevige getekende koppen, waar vrouwen soms met moeite van mannen te onderscheiden zijn ) toont Bulgarije zich vanaf de grensplaats wat flatteuzer, wat moderner, meer in evenwicht met zichzelf, en vooral trotser, en blijer. Beide landen zijn europese bondgenoten, maar het voelt alsof Bulgarije dat omarmt en er vruchten van plukt, waar hun noorderburen blijven steken in de klei van de vorige eeuw. Onze Unie heeft flinke stukken van de doorgaande tweebaanswegen met miljoenen euro's opgeleukt, en hier en daar kun je opeens over vierbaanswegen, geheel in stijl met Melanie Shultz met 130 km per uur over de snelweg met middenvangrail scheuren, maar doorgaans is het ook hier 60 tot 80 km in het uur achter vrachtauto's aan rijden. Maar zelfs dat lijkt hier gerieflijker en minder hobbelig en minder dieselig dan gisteren te gaan.

Met een laatste stuk europese unie snelweg en met meeuwen aan de grijze hemel voel ik in een langzame afdaling de zeewind binnenstromen, en dan is daar opeens Varna: parel aan de zwarte zee, het oude cultuur centrum van Darcia, met fraaie rooms orthodoxe koepelkerken en een boulevard met een buitenzwembad en een dolfinarium. Het laatste gebouw lijkt uitgestorven, maar in het zwembad wordt druk geoefend met schoonzwemmen. Met afwisselend marsmuziek, en dan weer George Baker ter aanmoediging uit een CD speler uit een boodschappenkarretje. Terwijl de meisjes schoonzwemmen, doen de mannen aan waterpolo, of turen van achter een hek naar de meisjes. Beelden die doen denken aan Oude films van Bert Haanstra, maar dan in kleur en wis en waarachtig in het echte leven van nu en alleman voor ons uitgebeeld.

Het Modus hotel waar wij bivakkeren blijkt de numero uno van Tripadvisor van Varna te zijn. Het visrestaurant is simpel maar schenkt een redelijke bulgaarse sjardonnee en bakt verse mullets en baby blue fish met potatoes en garlic. Wat wil je nog meer ?

Precies .... voor de bulgaarse yoghurt komen Toon en ik toch terecht bij ons eigen design hotel, en nog naboerend typ ik dit stukje op de Ipod. Wat een geweldig tripje is dit toch met het ruiken aan die oude communistentroep en alle moderne social media binnen handbereik. Vandaag zit ik op het verste punt van deze road trip .... in twee dagen ben ik met Toon over ruim 1000 kilometer historie tot aan het strand van de Zwarte Zee geraakt. Istanbul is hier dichter bij dan Sofia. Morgen begint in drie etappes de terugreis door de binnenlanden en de hoofdsteden van Bulgarije en Servie. Eerst naar het westen en dan naar het noorden. Op zoek naar meer van dit moois en op zoek naar meer bulgaarse yoghurt ......

.... omdat we er toch nog een dagje Bulgarije aan vastknopen, plak ik er nog maar wat tekst en wat foto's van de Ipad aan vast om het bulgaarse yoghurt verhaal kompleet te maken .....
Een rit van bijna 500 kilometer van oost naar west brengt niet veel meer dan indrukken van asfaltwegen, van laaghangende mist, en van meer of minder glooiende lege graslanden rechts en links van de weg, en af en toe een provincieplaatsje met een marthal waar boertjes met paardenkarren hun groene kolen proberen te verkopen, en truckerhaltes die Happy heten en waar troosteloze meisjes met dunne beentjes in minirokken de koffie en warme happen aan de man proberen te brengen. Mooi en zielig tegelijk. Waar gisteren een lei nog een kwartje waard was, is de lev vandaag het dubbele waard, en zal de dinar morgen ongeveer een euro opleveren. Halverwege de middag komt Sofia in beeld. Het is hooguit 5 graden boven nul, maar de receptioniste van Hotel Favorit heet ons met zwartgekoolde ogen en een lichtblauwe string boven haar broekrand van harte welkom.
We hebben nog twee uur daglicht om Sofia bij daglicht te bewonderen. De oudste europese moskee, een prachtige kerk, en de sfeerimpressie van weer zo'n Balkanstad geeft de volgende tussenstand..... Sofia komt op een goede tweede plaats na Boedapest, en houdt Boekarest ver achter zich. Roemenie als land is toch wel een belevenis van jewelste om eens mee te maken. Met een biertje en witte wijn zitten Toon en ik 's avonds tussen een tiental bulgaarse dames van allerlei leeftijd en allure, en maken de stand op van nu, van toen en van straks, en wat hormonen, geld, opleiding, komaf, en weet ik wat daar allemaal mee met te maken hebben ....... het wordt tijd om met mijn roman te gaan beginnen. Ik zie op gmail en op andere social media dat thuis de zolder verbouwing gestaag vordert, en dat de culturele omgeving om een ander te realiseren op driehoog in Enkhuizen vorm gaat krijgen.... dit weblog gaat mij knellen !