Elsene-Prater-Uffizi

Een week of twee voor de overdracht van de macht van Koning Albert naar de saaie prins Filip, neem ik vast een kijkje in de ratjetoe van gemeentes die samen Brussel vormen. Met een verhuisbusje uit Amsterdam toer ik met Toon en Thea via Rotterdam naar de Belgische hoofdstad. Wonderlijke stad. Armoe en rijkdom. Plattelandse boerigheid en internationale allure. Wapperende vlaggen die Estland en Kroatie verwelkomen als de allerjongste toetreders in de vergaarbak van de Verenigde staten van Europa. Wie zegt dat Brussel tweetalig is maakt het zichzelf wel heel erg gemakkelijk. In cafe Supra Bailly op de hoek van de Simonisstraat en de Baljuwstraat heb ik bij het bestellen van het tweede glas Leffe blonde al minstens tien tongvallen gehoord. En dan reken ik de onverstaanbare klanken uit de tandeloze mond van een plaatselijke stamgast, die helemaal niet te verstaan is, nog niet eens mee. Ik meng mij in de sfeer van De helaasheid der dingen, op de hoek van de nieuwe woning van Toon, op de grens van de trendy wijken Sint Gillis en Elsene. Het zou de dorpskroeg van Reetveerdegem kunnen zijn, maar het is gewoon een cafeetje op de hoek van zijn nieuwe woning, twee blokken van de Louizalaan gelegen, een brede weg met dure winkels, waarover geblindeerde auto's met bumpervlaggetjes af en aan rijden.

Als we klaar zijn met alle dozen boeken en kleren, met bedden in elkaar schroeven, en met lampen en schilderijen ophangen, dan wordt het tijd om alle gerechten op de menukaart van een klein Libanees eethuis te gaan proeven. Daar is frans dan weer wel de voertaal. De volgende ochtend heb ik een lekker ontbijtje ( petit dejeuner royal ! ) op weer een andere straathoek in dezelfde buurt. Dezelfde buurt waar winkeltjes met pittige design en brocante elkaar afwisselen. Op zoek naar betonhaakjes bij de Brico raak ik nog enthousiaster over de veelheid van winkeltjes waar ik langs ga. Wijntapperijen, bontzaken, oude kapperszaken die in prachtig matgroen marmer zijn omgetoverd naar tea rooms, en oude thee pakhuizen die worden gemoderniseerd tot dure appartementen, voor de vele expats en de EU stagiaires.

Het is maar een bliksembezoek dat we begin juli doen, en we zullen het over een maand nog eens over doen, als afsluiting van de zomervakantie. Het boekje met de 326 kilometer lange fietstocht van Passau naar Wenen ligt al op de deurmat als ik weer thuis ben aangekomen. De stad van Sissi, met het Prater en al die Sachertorte, die ons als beloning wacht na een week stoempen langs de Donau. Dan via de Alpen en het Uffizi naar mijn geliefde Ile de Beaute, en nog een weekje steenhakken in de Dordogne toe . De zomervakantie die hopelijk lang, zonnig en landelijk wordt. Maar daarover later meer, veel meer, als het over een paar weken zover is.