Gellert

Van het fameuse Gellert Hotel kan ik jullie niet veel meer vertellen danne ... dat de pronte damesbeelden buiten aan de gevel en de galerij dames binnen naar de thermaal baden nogal straffe tietjes hebben. Sinds gisteren zijn Toon en ik weer Back in Budapest. Het voelt voor ons beiden als thuiskomen. We kopen bij IKEA voor een snip aan rijstlampen en ander gemak om de woning aangenamer aan te kleden. We leveren de Corsa in, en betalen nog eens twee tientjes extra voor winterbanden waar ik niet om gevraagd heb, en we gaan met pop corn en cola light lekker in de bios naar Skyfall kijken. Geweldig ! De eindevaluatie kan in dit bestek worden overgeslagen want die is onderweg al uitgebreid aan de orde geweest met oneliners als BNFE, en andere poetische en filosofische gedachtes. Op weg naar huis leer ik nog twee nieuwe tenten : bikken bij Spilers of zo en afmeren bij de Anker Club. Bedankt hoor ! Toch lukt het nog om thuis de rijstlampen in elkaar te schroeven. Home sweet home. Vandaag heb ik een dagje voor mezelf en dat betekent natuurlijk Kultuur met een grote K. Eerst om de hoek naar het nationaal museum, en daarna met het trammetje naar het Ludwig voor hedendaagse kunst. Ik vergaap mij aan prachtige objecten van Antal Lakner, die alledaagse zaken als een verfroller, een lift, een metro en een berlijnse berg als fitnessapparatuur of als nieuwe waarheid presenteert. Om Julius tevreden te stellen toch ook maar langs de bronzen schoenen aan de Donau oever gelopen en aansluitend een zondag bezoekje aan het interieur van de basiliek met de aanpalende kapel ( alleen op zondag te bezichtigen, wat een mazzel ) als extra toegift bekeken.

Om het blokje Budapest gepast af te sluiten beloon ik mezelf met een spaatje Gellert. De aanloop en entree belooft veel, maar binnen is het vooral vergane glorie wat de klok luidt. Een fris water temperatuurtje van het binnenbad, en maar slechts een enkel klein warm thermaalbadje buiten wat toegankelijk is. Het is en blijft natuurlijk wel erg leuk om als oude man met een plastic badmuts op tussen allerlei nationaliteiten aan de badrand te hangen en mee te luisteren naar alle verhalen in alle talen. Jammer dat ik het italiaans, en het hongaars niet kan volgen. Het mooist vind ik de grijns op ieders gezicht die met een omgeslagen handdoek op slippers de weg naar buiten trotseert, en dan afzakt in het dampende warme zwavelwater. Gelukzalig ontspannend.

Met nog een eurootje of 20 in het knuistje kan ik me een volledige afscheidstoernee door mijn buurtje Belvaros veroorloven. Een aperitief bij Hotel Central, een hoofdgerecht bij Ruben en een afzakkertje bij Csendes. Wie de komende maanden toevallig nog een gids zoekt voor een lang weekend Budapest kan best wel bij mij aankloppen ......